Ψυχολόγος (κάτοχος άδειας άσκησης επαγγέλματος) και εκπαιδευόμενη ψυχοθεραπεύτρια στη συνθετική συστημική. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία. Η προσέγγισή της στην ψυχοθεραπεία συνδυάζει τη θεωρία του συναισθηματικού δεσμού, την αφηγηματική οπτική και την συστημική-οικογενειακή θεώρηση.
Η Κατερίνα Παγουλάτου κατέχει τίτλο προπτυχιακών σπουδών στην Ψυχολογία από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (κάτοχος άδειας άσκησης επαγγέλματος) και τίτλο μεταπτυχιακών σπουδών στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία με ειδίκευση στην Συμβουλευτική Ψυχολογία και την Ψυχοθεραπεία από το Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδος.
Είναι ειδικευόμενη ψυχοθεραπεύτρια στη συνθετική συστημική στο Ινστιτούτο Εκπαίδευσης και Έρευνας στη Συστημική Ψυχοθεραπεία – Λόγω Ψυχής.
Κατά τη διάρκεια και μετά το πέρας των σπουδών της έχει εργαστεί σε διάφορα σε κλινικό και ερευνητικό επίπεδο σε διάφορους φορείς στον τομέα της δημόσιας υγείας, όπως το Δήμο Ζωγράφου (Παρέμβαση σε μαθητές Γυμνασίου για την ευαισθητοποίηση σε θέματα ψυχικής υγείας και χρήσης ουσιών), το 251 Γ.Ν.Α. (Ψυχιατρική κλινική), τη Β’ Παιδιατρική Κλινική, Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού» (Μονάδα Εφηβικής Υγείας), το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής - ΕΠΙΨΥ (Κέντρο Ψυχικής Υγείας,Γραμμή Βοήθειας για την Κατάθλιψη) και τα Δημοτικά Πολυϊατρεία του Δήμου Παπάγου – Χολαργού.
Έχει εκτεταμένη ερευνητική εμπειρία σε ποιοτική και ποσοτική μεθοδολογία. Στην προπτυχιακή διατριβή της μελέτησε τη χρήση του Facebook σε σχέση με την εξάρτηση από το Διαδίκτυο, ενώ στη μεταπτυχιακή της διπλωματική μελέτησε την αυτό-παρουσίαση στο Facebook, αναφορικά με το φύλο, την αυτοεκτίμηση και τον ανασφαλή δεσμό προσκόλλησης. Παράλληλα έχει συμμετάσχει και παρουσιάσει σε διάφορα επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Τα τελευταία χρόνια ασκεί ιδιωτική πρακτική όπου παρακολουθεί σε ατομική ψυχοθεραπεία ενηλίκους και μετέφηβους. Η προσέγγισή της στην ψυχοθεραπεία συνδυάζει τη θεωρία του συναισθηματικού δεσμού, την αφηγηματική οπτική και την συστημική-οικογενειακή θεώρηση.
Μέσα στο ρεπερτόριο των παρεμβάσεων ενός ψυχοθεραπευτή βρίσκεται μια από τις πιο παράδοξες, υποτιμημένες αλλά και παρεξηγημένες έννοιες. Η σιωπή. Μάλιστα μερικές από τις πιο ισχυρές στιγμές σε μια «ομιλούμενη θεραπεία» μπορεί να μην περιλαμβάνουν καν την ομιλία. Η έννοια της σιωπής έχει αναπτυχθεί και αλλάξει με το χρόνο.
Σε μια οικογένεια, όπως και σε όλα τα συστήματα, οι μεταδόσεις είναι πάντα διαγενεακές, επηρεάζονται από το ιστορικό και το προσωπικό πλαίσιο και μεταφέρονται στο μυαλό και στο σώμα.
Είτε από τη θέση του θεατή είτε από τη θέση του δημιουργού η τέχνη ήταν ανέκαθεν όχι μόνον το μέσον αποτύπωσης και έκφρασης των βαθύτερων σκέψεων και επιθυμιών αλλά και ένα όχημα φαντασίας που έδινε πρόσβαση σε άλλες πραγματικότητες και απόκρυφα συναισθήματα.
Η αφηγηματική οπτική στη ψυχοθεραπεία, ένα νέο εξελικτικό εργαλείο από τη συστημική θεραπεία, ήρθε να αναιρέσει τις κατηγορίες προσωπικότητας και τις διαγνωστικές ταμπέλες και να ρίξει φως στον τρόπο με τον οποίο το άτομο αφηγείται τη ζωή του ως μια ιστορία, της οποίας τόσο η δομή όσο και το περιεχόμενό έχουν σημασία.
Το ζήτημα του φόβου είναι από εκείνα που σε όποιο πλαίσιο κι αν αναδυθεί –ακόμα και στο θεραπευτικό- το προσεγγίζουμε με περισσή επιφυλακτικότητα και δισταγμό. Μιλώντας για το φόβο είναι σημαντικό να τον διαχωρίσουμε από τις φοβίες ή λοιπές νευρώσεις, καθώς οι δεύτερες είναι αντιμετωπίσιμες και συχνά αποτελούν εκφράσεις βαθύτερων φόβων, υπαρξιστικής χροιάς, η ρίζα των οποίων δεν έχει να κάνει απλά με παθολογία σε ψυχολογικές διεργασίες αλλά με την ίδια την ανθρώπινη φύση και νομοτέλεια.
Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.