Στις ύπουλα ζοφερές μέρες μας συχνά προσδίδεται μεγάλη έμφαση στην ανάγκη της “θετικής σκέψης” και της “αισιοδοξίας”, σε σημείο που αναδεικνύονται σε ένα νέο είδος “ηθικής”.

Εγώ δεν κάνω σεξ, κάνω έρωτα - μήπως δεν κάνω τίποτα από τα δύο;

Ο έρωτας είαι μια βαθιά υπαρξιακή εμπειρία ζωής και θανάτου, ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζει ολόκληρη την ανθρώπινη ζωή, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Σε κοιτάζω επίμονα, με προσοχή, εμφατικά, επιστρατεύω εκείνο το ειδικό βλέμμα μου με τις χίλιες σημασίες, και σου λέω πολύ σοβαρά:

Κάποιες φορές βιώνουμε τον Άλλον (έναν οποιονδήποτε «έτερο» που συναντούμε και αλληλεπιδρούμε) ως προδότη. Πάντοτε μας ξεφεύγει, έρχεται και φεύγει, απαιτεί να εισπράξει από εμάς την εκπλήρωση των επιθυμιών του ή αρνείται να εκπληρώσει τις δικές μας, χωρίς να κατανοούμε ακριβώς (ή και καθόλου) γιατί ή πώς τα κάνει όλα αυτά, γιατί αυθαίρετα μας εγκαταλείπει ή μας δωρίζει την παρουσία του.