Υπάρχουν περίοδοι όπου όλα λειτουργούν εξωτερικά με ακρίβεια. Οι ρυθμοί συνεχίζονται, οι ρόλοι υπηρετούνται, οι σχέσεις διατηρούν μια επιφανειακή ισορροπία.

Η σχέση μεταξύ πολιτιστικών δραστηριοτήτων και ψυχικής ευεξίας έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, τόσο από την επιστημονική κοινότητα όσο και από την κοινωνία γενικότερα.

Υπάρχει ένα βλέμμα που κατεβαίνει μέχρι το στόμα. Ένα κουτάλι που μπαίνει σαν λέξη άηχη. Ένα παιδί που δε μιλάει – αλλά τρώει.

Η Ομαδική Ανάλυση αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις, εστιάζοντας στη δυναμική της αλληλεπίδρασης και στη θεραπευτική δύναμη του συλλογικού.

Η ερώτηση «είσαι καλά;» μοιάζει να έχει χάσει τον ρόλο της ως πραγματικό κάλεσμα. Λειτουργεί περισσότερο ως τύπος, ως φόρμα. Σπάνια συνοδεύεται από γνήσιο ενδιαφέρον, ακόμη σπανιότερα από χώρο για μια ειλικρινή απάντηση. Στην καθημερινή συνδιαλλαγή, «είμαι καλά» είναι αυτό που οφείλει κανείς να απαντήσει – όχι επειδή το νιώθει, αλλά επειδή αυτό επιτρέπεται.