Μια κατάσταση που μπορεί να χτυπήσει την πόρτα όλων, χωρίς καμία διάκριση, κ τις περισσότερες φορές χωρίς καμία προειδοποίηση. «Έτσι ξαφνικά!»
Κανένας δεν είναι προετοιμασμένος ότι αυτό μπορεί να συμβεί «στο δικό μου» παιδί. Για όλους τους γονείς, αποτελεί μια έντονα τραυματική ψυχική εμπειρία η οποία δημιουργεί έντονα αισθήματα θυμού, ενοχής και αποτυχίας.

Τα ναρκωτικά δεν είναι αποκλειστικό πρόβλημα των φτωχών, των μειονοτήτων ή εκείνων που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές. Οι χρήστες ναρκωτικών προέρχονται από όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα και από όλα τα μέρη. Το πρόβλημα των ναρκωτικών επηρεάζει τον καθένα.

Αν σου είναι δύσκολο να βγεις από τη συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση, προσπάθησε να αποσπάσεις την προσοχή σου με κάτι άλλο. Όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, η απόσπαση της προσοχής είναι από τις αποτελεσματικότερες μεθόδους εξόδου από μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση. Αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα συγχρόνως.

Ο εαυτός μας είναι πολύπλευρος. Κάποιες φορές, νιώθουμε και φερόμαστε σαν παιδιά, άλλοτε υιοθετούμε ένα γονικό ρόλο προς τους άλλους, ενώ άλλες φορές λειτουργούμε απλά κι ενήλικα στην καθημερινότητα.
Οι τρεις βασικές όψεις του εαυτού μας ή δομές της προσωπικότητας μας, είναι το Παιδί, ο Γονέας και ο Ενήλικος.

Στο πρόσωπο, στην φωνή, στο βλέμμα, στους τρόπους, στις ψυχικές, σωματικές εκφράσεις και ποιότητες του μικρού παιδιού, κυρίως του δικού του φυσικού παιδιού, ο κάθε ενήλικος αναζητά με λαχτάρα και δίψα να βρει, να συναντήσει, αρχικά το πληγωμένο εσωτερικό παιδί που κρύβει –όχι τόσο- βαθιά μέσα του, και αργότερα τον βαθύ, πυκνό, αισθαντικό, αυθεντικό, σοφό, «πυρηνικό» άνθρωπο, τον ελεύθερο από την έσωθεν και την εκφρασμένη πολυπροσωπία, από την δουλική συγκατάβαση στις χρησιμοθηρικές συμβάσεις.