Τα άτομα που έχουν υποστεί οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση στην παιδική τους ηλικία (σωματική, σεξουαλική ή συναισθηματική) συχνά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην ενήλικη ζωή τους. Τέτοια προβλήματα είναι η χαμηλή αυτοπεποίθηση, οι δυσκολίες στις σχέσεις τους, η υπερβολική αυτοκριτική, η κοινωνική απομόνωση και πολλά άλλα που παρεμβαίνουν στην καθημερινή λειτουργία και ψυχική υγεία του ατόμου.

Όλοι μας κατά καιρούς προσπαθούμε να αλλάξουμε κάποια δυσλειτουργική συμπεριφορά μας, που μπορεί να έχει να κάνει με τις διατροφικές μας συνήθειες, με τον τρόπο έκφρασης του θυμού μας, με την διαχείριση των συναισθημάτων μας ή με οτιδήποτε άλλο αναγνωρίζουμε ως δυσλειτουργικό στον εαυτό μας.

Στην εποχή μας, με τους γρήγορους ρυθμούς και τις αυξημένες απαιτήσεις, το στρες έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το στρες, σε κανονικά επίπεδα, είναι ένας υγιής έμφυτος μηχανισμός, που στοχεύει στην επιβίωση του ατόμου, ενισχύοντας και επισπεύδοντας τις αντιδράσεις του σε στιγμές κινδύνου ή αβεβαιότητας.

Μέχρι το 1990, μιλώντας για νοημοσύνη η επιστημονική κοινότητα εννοούσε τον δείκτη ευφυΐας του ατόμου,
την ικανότητα δηλαδή για λογική, επαγωγική ή μαθηματική σκέψη, μετρήσιμες κατηγορίες που είχαν συνδεθεί με αυτό που αντικειμενικά όλοι αναγνώριζαν ως «εξυπνάδα».