Είναι κοινότοπο να ξεκινήσω να σας λέω, πως η εποχή της πανδημίας, έχει φέρει στο προσκήνιο αρνητικές πεποιθήσεις, βαθιά κρυμμένες. Πρωταγωνιστές στα δελτία ειδήσεων, είναι η ανησυχία και ο φόβος. Έχουμε όλοι εθιστεί στις αρνητικές ειδήσεις και η δύναμη της συνήθειας, έχει καταφέρει να λειτουργεί μέσα μας, καταστέλλοντας συναισθήματα χαράς και αισιοδοξίας.

Στην καριέρα μου ως θεραπεύτρια /κοινωνική ανθρωπολόγος, συναντάω πολύ συχνά σε θεραπευόμενους μου, τον ύφαλο της συναισθηματικής χειραγώγησης από το οικογενειακό τους περιβάλλον.

Το πιο δύσκολο θέμα που  έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη ενήλικη ζωή μας, είναι  η σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό. Πάμε να δούμε μαζί γιατί συμβαίνει αυτό και μήπως υπάρχουν εύκολοι τρόποι να κάνουμε αυτή την σχεση πιο ευέλικτη και εποικοδομητική.

Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, και έχει μια ομορφιά μοναδική και αποκλειστική. Παρατηρείστε τα μωράκια και πείτε μου, ποιος θα μιλήσει επικριτικά για ένα μωρό; Κανείς! Όλοι χρησιμοποιούν όμορφους χαρακτηρισμούς και προστατευτικούς, για ένα μωρό. Τι γίνεται όμως, όταν μεγαλώνει; Γιατί γίνεται αποδέκτης, χαρακτηρισμών και τοξικών συμπεριφορών;

Η ιστορία του κάθε ανθρώπου, παράγει αποτέλεσμα! Τι υπέροχη τροφή για σκέψη αυτή η πρόταση. Ο καθένας μας από την στιγμή της γέννησης του, γράφει μια ιστορία. Την ιστορία της ζωής του.