Η Ψυχή στη Μάνη: ένα οδοιπορικό για τον Έρωτα

Ακρόαση άρθρου......

Σύμφωνα με τον μύθο, η Ψυχή έπρεπε να ολοκληρώσει 4 δοκιμασίες εκ μέρους της θεάς Αφροδίτης, προκειμένου να ενωθεί με τον αγαπημένο της Έρωτα. Η 4η και τελευταία δοκιμασία, η πιο δύσκολη και ανθρωπίνως αδύνατη τοποθετείται στη λακωνική Μάνη, συγκεκριμένα στο Ταίναρο, το νοτιότερο ηπειρωτικό τμήμα Ελλάδας και Ευρώπης.

Εκεί βρίσκεται η πύλη του Άδη.

Εκεί βρέθηκα κι εγώ ακολουθώντας τον μύθο, αναρωτούμενη γιατί εδώ;
Από όλη την Ελλάδα γιατί στην Μάνη, γιατί στην άκρη του κόσμου, όπως αποκαλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες το Ταίναρο.

Από τη μια λοιπόν η Ψυχή και από την άλλη η Μάνη.

Ποιο είναι το στοιχείο εκείνο που συνδέει τον τόπο με τον μύθο;

Όποιος έχει βρεθεί στην Μάνη παρουσιάζει το τοπίο ως ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Περιγραφές  ταξιδιωτών αναφέρουν, είτε τους άρεσε είτε όχι το μέρος, ότι έχουν κρατήσει μια αίσθηση ιδιαιτερότητας, η πιο συνηθισμένη λέξη με την οποία περιγράφεται  το μέρος είναι: επιβλητικό!

Η ιστορία της Μάνης έρχεται να επιβεβαιώσει την κοινή αίσθηση των περιηγητών.
Στην πιο δύσκολη περίοδο της χώρας, το φως έρχεται και σπάει το σκοτάδι, και τα δύο στοιχεία συναντιούνται σε έναν τόπο και αναμετριούνται. Τελικά, η Επανάσταση ξεσπάει  και η καταμέτρηση της σκλαβιάς σταματάει στα 400 χρόνια.  Έμελλε στην Μάνη, να είναι ο τόπος που θα σήκωνε την οργή του λαού και θα τη μετουσίωνε σε πράξη.

Από την άλλη η Ψυχή, καταδιωγμένη, αναλαμβάνει να εκτελέσει την τελευταία δοκιμασία και πιο επικίνδυνη για έναν θνητό. Να κατέβει στον Άδη και να φέρει εκ μέρους της Αφροδίτης την κασετίνα εκείνη που περικλείει τη θεϊκή ομορφιά της θεάς.

Ο διαβάτης, όπως και οι αρχαίοι Έλληνες, πριν ξεκινήσει την πορεία του προς το Ταίναρο, φάρος σήμερα, πύλη του Άδη στα αρχαία χρόνια, περνάει από το νεκρομαντείο - ονειρομαντείο. Εκεί θα βρει κανείς  αναθήματα των περαστικών: μπρελόκ, χρήματα, κεριά, λουλούδια και τοπικούς καρπούς, σαν αρχαίοι Έλληνες μπαίνουν στο μαντείο και τα αποθέτουν, πολύ πιθανό και να ζητούν χρησμό. Ο δρόμος για το Ταίναρο ευθύς, απλός, δε χάνεσαι. Όταν φτάνεις το τοπίο επιβλητικό, ο φάρος σπάει το απόλυτο σκοτάδι με το φως του, ακριβώς όπως έκανε η Επανάσταση τη σκλαβιά, ακριβώς όπως έκανε η θνητή Ψυχή όταν κατέβηκε στον Άδη.
Όταν αντίκρυσα το τοπίο, τότε μόνο κατάλαβα τί συνδέει την Ψυχή με την Μάνη.

Μία λέξη περιγράφει αυτή τη σύνδεση: αυθύπαρκτη.

Η Ψυχή σύνθεσε όλα τα αντιφατικά στοιχεία που απαρτίζουν τη γυναικεία φύση: Μία θνητή που κατέβηκε στον Άδη, έχανε την πίστη της και ταυτόχρονα συνέχιζε τις δοκιμασίες, εγκαταλείφθηκε από τον έρωτα και παράλληλα τον διεκδίκησε ώστε να τον συναντήσει ολοκληρωμένη, αυθυπόστατη. Σύζυγος και ερωμένη ταυτόχρονα, χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της  και όχι κοινωνικοί τίτλοι που της αφαιρούν ή της προσθέτουν στον χαρακτήρα της.

Αυθύπαρκτη και η Μάνη: Ιδιαίτερη, ξεχωριστή,όμορφη και ταυτόχρονα σκληρή, άνυδρη, κλειστή, δέχτηκε για αιώνες επιθέσεις από πειρατές και τελικά ήταν εκείνη που επιτέθηκε στον μεγαλύτερο κατακτητή της χώρας.

Όταν η Ψυχή σύνθεσε τα αντιφατικά στοιχεία της προσωπικότητάς της, όταν αποδέχθηκε ότι δεν είναι μόνο το ένα, αλλά και το άλλο, τότε συνάντησε τον Έρωτα, έγινε αθάνατη και έζησε δίπλα στον θεό. Όταν η Μάνη χώρεσε το φως και το σκοτάδι, απελευθερώθηκε και μαζί της απελευθέρωσε ένα ολόκληρο Έθνος. Όταν κατάφεραν και οι δύο να αποδεχθούν τη φύση τους ολοκληρωμένη, τότε κατάφεραν να περάσουν σε πράξεις και να διεκδικήσουν τη ζωή της η Ψυχή και τη μοίρα της Μάνη.

Πρόσωπο και τόπος κατάφεραν, γι'αυτό και συναντήθηκαν, να υπάρξουν μέσα στον κόσμο. Απλώς να υπάρξουν, όπως είναι, ολόκληρες.

Το άρθρο είναι αφιερωμένο στην Αγγελική Π., Θεοδώρα Σ., Ροζάνα Ε. και Χρύσα Μ. ως ένα ελάχιστο ευχαριστώ που συνοδοιπόρισαν μαζί μου ως Ψυχές στη Μάνη και που με συνοδεύουν στο πιο περιπετιώδες ταξίδι που στ'αλήθεια υπάρχει: τη ΖΩΗ!