Χρυσάννα Μαστοράκη

Τα βρέφη κλαίνε κι αυτός είναι ένας τρόπος να επικοινωνήσουν. Κλαίγοντας, επικοινωνούν τη δυσαρέσκεια τους, ότι πεινάνε, ότι νυστάζουν, ότι θέλουν αγκαλιά ή άλλαγμα πάνας. Σαφώς, το κλάμα του βρέφους συνήθως συνοδεύεται με κραυγές και υψηλό τόνο που δυσκολεύει τους ενήλικες κηδεμόνες, όμως δεν παύει να είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να επικοινωνήσουν.

Εάν έχεις χάσει ένα αγαπημένο κατοικίδιο, ξέρεις πως είναι ένα απίστευτα οδυνηρό βίωμα. Εξάλλου, ένα κατοικίδιο δεν είναι απλώς ένα ζώο, το θεωρείς μέλος της οικογένειας. Συνήθως, δημιουργείται μία ιδιαίτερη σχέση με το κατοικίδιο μας, και γίνεται ο καλύτερος μας φίλος, σύντροφος. Ο χαμός ενός κατοικίδιου επιφέρει μία βαθιά θλίψη.

Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και αναπτύσσονται, βιώνουν πολλαπλές συναισθηματικές αντιδράσεις και μεταπτώσεις, τις οποίες αναγνωρίζουν ως αρνητικές, όμως δεν έχουν αποκτήσει ακόμη την εμπειρία για να τις διαχειριστούν κατάλληλα. Γενικά βέβαια, τα παιδιά θα μας ενημερώσουν εμάς τους μεγάλους όταν κάτι τους συμβαίνει, κι ας μην ξέρουν ακριβώς τι είναι αυτό που τους ενοχλεί.

Συνήθως απογοητευόμαστε από τις προσδοκίες μας. Μερικές φορές, ενώ αναμένουμε πράξεις και λόγια ανθρώπων, τελικά απογοητευόμαστε. Αγαπάμε ανθρώπους ανεξαρτήτως των ελαττωμάτων τους. Επιλέγουμε να επικεντρωθούμε στα θετικά της σχέσης και στο πως αισθανόμαστε μέσα σε αυτή και αποφεύγουμε την πραγματικότητα. Δημιουργούμε στο μυαλό μας ένα προφίλ ανθρώπου, ενώ όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, αντιλαμβανόμαστε πως αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρξε ποτέ όπως τον φανταζόμασταν. 

Είναι συνηθισμένο μερικές φορές οι έφηβοι να νιώθουν "λίγο χάλια", πεσμένα, ή να μην έχουν όρεξη. Η εφηβεία είναι μία περίοδος ανησυχίας με αρκετές σωματικές, συναισθηματικές, ψυχολογικές, και κοινωνικές αλλαγές. Παρ' όλα αυτά, μη ρεαλιστικές ακαδημαϊκές, κοινωνικές, ή οικογενειακές προσδοκίες δημιουργούν έντονη αίσθηση απόρριψης και καταλήγουν σε βαθιά απογοήτευση.