Γράμμα ενός παιδιού προς τους γονείς του

Ακρόαση άρθρου......

Αγαπητοί μου γονείς,

Είναι αλήθεια ότι από τις πιο μεγάλες δοκιμασίες στη ζωή των ανθρώπων είναι η ανατροφή των παιδιών τους.
Ερχόμαστε λοιπόν στην ζωή -εμείς τα παιδιά- χωρίς να υπάρχει κάποιος μηχανισμός που να σας έχει διδάξει, ως γονείς, το πώς να είσαστε πιο αποτελεσματικοί στο μεγάλωμα μας.

Παρ όλα αυτά, είναι αναμφισβήτητο γεγονός, ότι όλοι ρίχνουν ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης στους γονείς, όταν τα παιδιά δημιουργούν προβλήματα τα οποία έχουν  επιπτώσεις στην κοινωνία.

Θα μου πείτε ότι και εσείς υπήρξατε κάποτε παιδιά και ενδεχομένως να έχετε υποστεί τα ίδια. Έχω ακούσει όμως να  λένε ότι: Πολλές φορές, επειδή δεν μας άρεσε το πώς μας φέρονται οι γονείς μας, το ξεχνάμε-απωθούμε και το εκδηλώνουμε-προβάλλουμε αργότερα το ίδιο, στα παιδιά μας. Συχνά δηλαδή, συμβαίνει να υιοθετούνται μη αποτελεσματικές πρακτικές στο μεγάλωμα των παιδιών, αντιγράφοντας τα βιώματα της δικής μας παιδικής ηλικίας.

Γι’ αυτό θέλω να σας θυμίσω αυτά που θεωρώ ότι είναι Α-ληθή. Ίσως να είναι κάποιοι παγκόσμιοι κανόνες που ισχύουν για κάθε γονέα-άνθρωπο- που επιθυμεί να είναι πιο αποτελεσματικός, έτσι ώστε εμείς τα παιδιά να μεγαλώσουμε καλύτερα.

Όπως:
Αν θέλετε να μεγαλώσω σε ένα περιβάλλον που θα έχω την δυνατότητα να μάθω, να φέρομαι υπεύθυνα, να είμαι πειθαρχημένο παιδί και με πνεύμα συνεργασίας, τότε θα πρέπει να απουσιάζει κάθε μορφή βίας – την απουσία σωματικής βίας την θεωρώ  αυτονόητη. Η βία κάθε είδους είναι μια μαθημένη συμπεριφορά και εκδηλώνεται απόλυτα με την θέληση μας. Είναι μια τάση έλεγχου. Από την στιγμή που κάποιος από σας έχει τολμήσει να κάνει ένα επικριτικό σχόλιο, έχω υποστεί ήδη μια εκστρατεία εκφοβισμού.

Αν θέλετε να δημιουργηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας, τότε θα πρέπει να βρούμε μαζί βασικούς κανόνες που έχουν εφαρμογή, όπως θα συνέβαινε σε κάθε μορφή σχέσης μεταξύ δυο ατόμων. Για να δημιουργηθεί μια σχέση ειλικρινής, χρειάζεται απαραίτητα μια μορφή ισοτιμίας, έτσι δεν είναι;

Ας μην είσαστε ως γονείς κατευθυντικοί όπως συνήθως συμβαίνει. Όταν μου επιτρέπετε να βρω τους δικούς μου τρόπους και λύσεις, τότε τους εμπιστεύομαι όλο και περισσότερο και μεγαλώνει η αυτοπεποίθηση μου. Με αυτή σας την συμπεριφορά, να είστε βέβαιοι ότι, θα ανταμειφτείτε γιατί θα δείχνω την ευγνωμοσύνη μου στο πρόσωπο σας,   μια και μου χαρίζετε μια μορφή ελευθερίας που βιώνων.

Είναι πραγματικά πολύ ανακουφιστικό για μένα όταν δεχτείτε ότι δεν έχετε απαντήσεις για κάθε ερώτημα μου.

Θα προτιμούσα να μην είστε ούτε ελαστικοί αλλά και ούτε αυστηροί μαζί μου. Λένε ότι είναι παρατηρημένο πως οι ελαστικοί καθώς και οι αυστηροί γονείς γεννούν πολλά προβλήματα στα παιδιά τους.  

Είμαι και εγώ μέλος της οικογένειας και πρέπει να συμμετέχω και στις αποφάσεις που παίρνετε ή τουλάχιστον να ακούτε την γνώμη μου.

Αποδεχτείτε την διαφορετικότητα μου. Επειδή εσείς με γεννήσατε δεν σημαίνει ότι δεν έχω και εγώ τον δικό μου μοναδικό δρόμο να χαράξω- φυσικά με την συμπαράσταση σας.

Είναι πραγματικά κουραστικό κάθε μέρα να ακούω τις διαλέξεις σας  στο τι είναι σωστό και τι λάθος. Αυτή η πρακτική οδηγεί στην απομάκρυνση, την διαμάχη και τελικά δημιουργεί ένα κλίμα εμπόλεμης κατάστασης. Τότε νοιώθω ότι με βλέπετε σαν να είμαι εγώ το πρόβλημα. 

Τέλος, θέλω να σας ομολογήσω ότι η ιστορία της ζωής μου αρχίζει με εσάς και δεν έχω παρά να σας αποδίδω συνεχώς την ευγνωμοσύνη μου. Χωρίς εσάς δεν θα υπήρχα. Βοηθήστε με να ανακαλύψουμε μαζί το ταξίδι της ζωής που είναι η Αγάπη και να το επικοινωνήσουμε ο ένας στον άλλον.

Σας αγαπώ πολύ,
Το παιδί σας