Ψυχικές Πρώτες Βοήθειες

Ακρόαση άρθρου......

Μια πολύ βασική ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν πληγεί από μια τραγωδία, είναι η ψυχολογική υποστήριξη. Είναι αντιμέτωποι με ένα ψυχικό τραύμα που μπορεί να επηρεάσει ολόκληρη τη ζωή τους στο μέλλον, ακόμη και τη ζωή των οικείων τους (π.χ. παιδιά) που δεν έζησαν άμεσα τα γεγονότα.

 Η παροχή πρακτικής βοήθειας αλλά και η συναισθηματική υποστήριξη - ακόμη και από αγνώστους - έχουν θεμελιώδη σημασία. Και είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε όλοι - όχι μόνο οι ειδικοί. Λέγεται Ψυχικές Πρώτες Βοήθειες για Όλους.

Πηγή φωτογραφίας: Ekepsye.gr

Μερικές χρήσιμες οδηγίες:

1. Το πρώτο πράγμα που είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να κάνετε είναι να εξασφαλίσετε ότι το άτομο είναι ασφαλές και στη συνέχεια να το διευκολύνετε με τις πρώτες άμεσες ανάγκες (πείνα, δίψα, καθαριότητα, αναζήτηση οικείων).

2. Μην πιέζετε το άτομο να μοιραστεί την ιστορία του μαζί σας. Κάτι τέτοιο μπορεί να φέρει περισσότερη αναστάτωση, εφόσον το άτομο δεν είναι ακόμη έτοιμο. Αντιθέτως, αν το άτομο θέλει και νιώθει την ανάγκη να μιλήσει, ακούστε τον/την και μην προσπαθήσετε να τον/την σταματήσετε. Είναι άκρως βοηθητικό να μπορέσει να βάλει σε λόγια όσα έζησε.

3. Μη κάνετε απλές καθησυχαστικές δηλώσεις όπως "όλα θα είναι καλά", ή "τουλάχιστον είστε ζωντανοί". Τέτοιες δηλώσεις σε αυτή τη φάση του τραύματος τείνουν να φέρνουν περισσότερο αναστάτωση.

4. Μη λέτε στους ανθρώπους τι πρέπει να νιώσουν, να αισθανθούν ή να κάνουν. Αντιθέτως, αναγνωρίστε τους ότι είναι φυσικό να αισθάνονται όπως ακριβώς αισθάνονται. (Να θυμάστε ότι πολλοί άνθρωποι θα είναι υπό την επήρεια σοκ για πολλές ώρες αμέσως μετά το τραυματικό γεγονός και άλλοι θα εκδηλώσουν συμπτώματα που σχετίζονται με το τραυματικό γεγονός ακόμη και μέρες αργότερα).

5. Ρωτήστε το άτομο τι χρειάζεται και προσπαθήστε να το βοηθήσετε να ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες.

6. Βοηθητικά σχόλια είναι για παράδειγμα τα εξής: "Είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάς", "Λυπάμαι τόσο πολύ για αυτό που περνάς", "Είμαι στη διάθεση σου όπως μπορώ να σε βοηθήσω", "Μπορείς να μου μιλήσεις αν θέλεις".

7. Φροντίστε να διασυνδέσετε το άτομο με τις κοινωνικές, ιατρικές ή άλλες υπηρεσίες που μπορεί να το βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τα άμεσα προβλήματα.

8. Αποφύγετε την υπερέκθεση του ατόμου σε ειδήσεις, φωτογραφίες, ιστορίες. Δώστε του όμως με σαφή περιεκτικό τρόπο τις πληροφορίες που αναζητά - εφόσον τις γνωρίζετε (π.χ. τι έγινε το σπίτι του, πού είναι οι δικοί του) ή βοηθήστε τον/την να αναζητήσει τις πληροφορίες που χρειάζεται από τους αρμόδιους.

Προσοχή: μη λέτε ψέματα.

Συγγραφή κειμένου:

Αγγελική Μενεδιάτου,
Ψυχολόγος, M.A. Κλινικής Ψυχολογίας
Επικοινωνία: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | 210.2852715