Διετές μνημόνιο συνεργασίας υπέγραψαν τα Παιδικά Χωριά SOS και το Πανεπιστήμιο Κρήτης με στόχο την αμοιβαία συνεργασία και ανταλλαγή τεχνογνωσίας για τη σύνταξη και προώθηση ερευνητικών και επιμορφωτικών προτάσεων, καθώς και την υλοποίηση προγραμμάτων, αναφορικά με την προαγωγή της ψυχικής υγείας του παιδιού.

Σε μια εποχή όπου η τεχνολογία εισβάλλει σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, ακόμα και τα βρέφη εκτίθενται σε οθόνες σχεδόν από τη στιγμή που γεννιούνται. Είτε πρόκειται για παιδικά βίντεο στο tablet, είτε για «εκπαιδευτικά» apps ή κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση, η χρήση ψηφιακών μέσων έχει γίνει σχεδόν αναπόφευκτη.

Η συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών είναι ένα βαρύ και δύσκολο στοίχημα για τους γονείς. Μέσα σε μια δυσβάσταχτη και γεμάτη απαιτήσεις καθημερινότητα, οι γονείς καλούνται να πειθαρχήσουν και να μεταδώσουν διάφορες αξίες στα παιδιά τους. Αυτό συνήθως τους καταβάλλει, δημιουργώντας αισθήματα ανεπάρκειας αποκαλώντας τους εαυτούς τους ως «κακούς γονείς».

Η εγωκεντρική δυσαρμονίαπροκαλείται από την μετέπειτα σύγχυση του παιδικού εγωκεντρισμού, όπου είναι η ανικανότητα συγκρότησης στοχευμένης αντίληψης γύρω από το εγώ. Η δυσαρμονία αυτή συμβάλλει στη δημιουργία δυσλειτουργικών συμπεριφορών στην κοινωνική ζωή του ατόμου.

Όλα τα παιδιά έρχονται σε επαφή με διάφορα είδη ζώων σε κάποια φάση της ζωής τους. Η αντίδραση τους απέναντι σε αυτά τα ζώα παρόλο που υποκινείται από τον αυθορμητισμό τους να τα αγγίξουν, εξαρτάται και από τη στάση των γονέων προς τα ζώα.

Άγχος. Μια λέξη που μπορεί να προκαλέσει πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων σε όλους μας. Η πλειοψηφία των ερευνητών έχουν κατονομάσει τον αιώνα που διανύουμε ως τον αιώνα του άγχους και της κατάθλιψης. Όλοι ανεξαιρέτως έχουν βιώσει τη συναισθηματική αυτή κατάσταση έστω και μια φορά στη ζωή τους. Και ειδικότερα οι γονείς.

Τα νεογέννητα και τα βρέφη έχουν τεράστια ανάγκη από την αγκαλιά. Οι υπέροχοι μικροί άνθρωποι, νιώθουν και συναισθάνονται τα πάντα, γιατί χρειάζεται να επιβιώσουν και να συνηθίσουν την καινούργια τους πραγματικότητα. Η επιβίωση τους πραγματώνεται μέσα από την μητρική μορφή και η μητέρα χρειάζεται να ανταποκρίνεται άμεσα στις ψυχοσωματικές και ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες του μωρού της.

Μεγαλώνοντας παιδιά και πασχίζοντας να ενισχύσουμε την ομαλή ανάπτυξη και την επίτευξη στόχων, ξεχνάμε πόσο σημαντικό είναι να επενδύσουμε στο συναίσθημα της χαράς.  

Ως ψυχική ανθεκτικότητα ορίζεται η ικανότητα ανάκαμψης από αρνητικές συναισθηματικές εμπειρίες και η ευελιξία προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες απαιτήσεις των αγχωτικών εμπειριών.