Πεσσάρη Ηλιάννα

Νιώθω πολύ μεγάλη αμηχανία αυτές τις μέρες της κοινωνικής αποστασιοποίησης. Μέχρι τώρα έχω δουλέψει με τον εαυτό μου και τους ανθρώπους που έρχονται, ώστε να μην φοβόμαστε την αγκαλιά, την επαφή και την εγγύτητα, ώστε να επιτρέπουμε στις καρδιές μας να είναι ανοιχτές και να έρχονται κοντά, ώστε το κοντά να γίνεται όχι μόνο συναισθηματικά αλλά και με το σώμα. Έχουμε δουλέψει ώστε να εξοικειωθούμε με το άγγιγμα, τα βλέμματα, την έκφραση της αγάπης και των συναισθημάτων.

Τόσα έχουν ειπωθεί και ειπώνονται καθημερινά για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Οι περισσότεροι από μας, έχουμε συγκεκριμένη εικόνα για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Οι γυναίκες κουβαλάμε πάρα πολλή εξωτερική πληροφορία για το πώς πρέπει να είμαστε, πώς να φαινόμαστε, πώς να καθόμαστε, πώς να φερόμαστε, πώς να μιλάμε, τι πρέπει να κάνουμε, κ.ο.κ.

Ψυχοθεραπεία ετυμολογικά σημαίνει "θεραπεία της ψυχής". Αυτός είναι ένας πολύ ευρύς ορισμός που μπορεί να ανοίξει μία μεγάλη συζήτηση και να δημιουργήσει πολλές απορίες και διερωτήσεις γύρω από το τι πραγματικά σημαίνει θεραπεία και ψυχή. Παρακάτω, θα προσπαθήσω να δώσω την δική μου έννοια για την ψυχοθεραπεία, και να δωσω μία εικόνα για το ποιά είναι η διαδικασία της, σε ποιούς απευθύνεται και πότε κάποιος χρειάζεται να την ξεκινήσει.

Όταν κάνω μία παύση από την καθημερινότητα και επιτρέπω στον εαυτό μου να κάτσει, να σταθεί, όταν του δίνω χώρο απλά να υπάρχει, με όλα όσα έχει μέσα του, με όλα όσα είναι εκεί, αυτό που συμβαίνει με μαθαίνει τα περισσότερα.

Η απόσταση μεταξύ μας

Kάθε φορά που δεν λέω κάτι που σκέφτομαι για μας, μεγαλώνω την απόσταση.

Κάθε φορά που θυμώνω μαζί σου και το κρύβω, μεγαλώνω την απόσταση.

Κάθε φορά που υποχωρώ σε κάτι απέναντι σου χωρίς να στο πω, μεγαλώνω την απόσταση.

Η δουλειά σε ομάδα είναι μία μοναδική εμπειρία! Η δυναμική, που δημιουργείται ανάμεσα στα άτομα, μου θυμίζει ένα νήμα που ξεκινάει από κάπου και μεταφέρεται από άτομο σε άτομο. Μεταφέρεται από εμπειρία σε εμπειρία, αποκτά τα χρώματα του καθενός, τη φωνή του, τα συναισθήματα του, και μεταφέρεται στον επόμενο ο οποίος προσθέτει την δική του ποιότητα σε αυτό. Έτσι δημιουργείται ένα πλέγμα συνδέσεων, ένας ιστός αλληλεπιδράσεων μέσα στην ομάδα.

Η ζωή και ο θάνατος, οι δύο δυνάμεις που κυριαρχούν στη ζωή! Η μία διαδέχεται την άλλη, ή υπάρχουν μαζί! Αυτές οι δύο αντίθετες έννοιες, σχεδόν ακατανόητες, χάνουν την έννοια τους η μία χωρίς την άλλη. Κυριέυουν τη ζωή μας κάθε στιγμή, είναι πάντα εκεί, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι.