Πανελλήνια Ένωση Επαγγελματιών Προσωποκεντρικής & Βιωματικής Προσέγγισης

Το θεωρητικό μοντέλο

Το ολιστικό θεωρητικό μοντέλο του C.Rogers (1902-1987) εκφράζει την βασική πεποίθηση της ανθρωπιστικής ψυχολογίας ότι τα ανθρώπινα ζουν συνειδητά, με ελεύθερη βούληση και στόχους. Η προσωποκεντρική θεραπευτική πρακτική εντάσσεται στην ανθρωπιστική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία, η οποία προέρχεται από αυτή την εικόνα του ανθρώπινου όντος, όπως την δημιούργησε, την εφάρμοσε κι όπως εν τέλει επηρέασε όλη την σύγχρονη ψυχοθεραπεία, ο Carl Rogers.

Με αυτή την εικόνα ταιριάζει η έμφαση στις ελληνικές ρίζες της φιλοσοφίας της προσωποκεντρικής προσέγγισης, η οποία επισημαίνει την αισθητική διάσταση της Ροτζεριανής θεώρησης της ζωής ως «τέχνης του βίου», καθώς και την αναγνώριση του «προσώπου» ως αισθητικού υποκειμένου, με την υποστήριξη της φαινομενολογικής μεθόδου και της υπαρξιστικής επιρροής. Ιδέες προσωκρατικών και κλασσικών ελλήνων φιλοσόφων, όπως του Ηράκλειτου, του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, αλλά και των ελληνιστικών στοχαστών, όπως του Πλωτίνου συνδυάζονται με το πρόσωπο στην ελληνική παράδοση του ορθόδοξου Βυζαντίο.

Είμαι πεπεισμένος πως η διαδικασία του ευ ζην δεν είναι μια ζωή για τους λιγόψυχους. Σημαίνει να απλώνεσαι και να αναπτύσσεσαι έτσι, ώστε να γίνεσαι όλο και περισσότερο οι δυνατότητές σου. Σημαίνει τη γενναιότητα να είσαι. Σημαίνει να ρίχνεσαι ολοκληρωτικά στο ρεύμα της ζωής. Kι ωστόσο, το πιο συναρπαστικό πράγμα όσον αφορά τα ανθρώπινα όντα είναι πως όταν το άτομο είναι εσωτερικά ελεύθερο, επιλέγει ως ευ ζην τη διαδικασία αυτή του γίγνεσθαι.

Carl Rogers, (2006), To γίγνεσθαι του προσώπου, (σ. 187)

Πώς δουλεύει η θεραπεία;

Σύμφωνα με την Προσωποκεντρική και Βιωματική Προσέγγιση η θεραπεία είναι μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης. Βασικό μέλημα του Προσωποκεντρικού Σύμβουλου/Ψυχοθεραπευτή είναι η δημιουργία κλίματος σεβασμού και εμπιστοσύνης εντός του οποίου ο θεραπευόμενος θα μπορέσει να επεξεργαστεί τις εμπειρίες του.

Δεν κρίνει και δεν αξιολογεί το θεραπευόμενο παρέχοντας του ενσυναισθητική κατανόηση των εμπειριών του, αποδοχή και μένοντας ο ίδιος ο θεραπευτής ειλικρινής εντός της θεραπευτικής σχέσης, τηρώντας θέση συνοδοιπόρου στο ταξίδι αυτοανακάλυψης του πελάτη, μακριά από κάθε στάση αυθεντίας.

Έτσι ο θεραπευόμενος μπορεί να αισθανθεί ασφαλής και να απελευθερώσει τις ενδογενείς του δυνάμεις ώστε να ανακαλύψει τα αίτια της ψυχικής του δυσφορίας, να μπορέσει να ενσωματώσει εμπειρίες που έχει διαστρεβλώσει ή αρνηθεί και να τις ενσωματώσει στην αντίληψη που έχει για τον εαυτό του, πετυχαίνοντας αυταποδοχή, ενδυναμώνοντας την ικανότητα του για αυτοκατεύθυνση και αυτοδιάθεση. Η θεραπεία ενδυναμώνει τον θεραπευόμενο ώστε να απολαμβάνει πιο ολοκληρωμένη ζωή.