Βίκυ Κάουλα

Ένα από τα πιο συχνά θέματα που αντιμετωπίζονται με το Life Coaching είναι το στρες και η διαχείρισή του. Ως στρες-άγχος μπορεί να οριστεί μια φυσιολογική σωματική και ψυχική αντίδραση σε μια απειλή ή σε μια ανάγκη για αντιμετώπιση απαιτητικών καταστάσεων.

Η σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου είναι πολύτιμη κι ιδιαίτερη. Είναι μια σύνδεση που αποτελεί τον απαραίτητο και ανεκτίμητο μοχλό της θεραπευτικής αλλαγής.

Οι πιο πολλοί άνθρωποι βασανίζονται με ερωτήσεις του τύπου: «Τι θεωρούμε επιτυχία;», «Ποιος θέλω να γίνω;», «Τι εμπειρίες θέλω να ζήσω;», «Τι περιουσία θέλω ν' αποκτήσω;». Νιώθουν την εσωτερική παρόρμηση να κάνουν κάτι που ενθουσιάζει στο άκουσμά του. Γενικότερα, όμως, σπανίως το πετυχαίνουν.

Κατά τη διαδικασία της συμβουλευτικής συμβαίνει πολύ συχνά να συναντάμε εμπόδια και αντιστάσεις από τη μεριά του θεραπευόμενου, που ως βάση έχουν κάποιες πεποιθήσεις, βαθιά ριζωμένες μέσα τους, οι οποίες τους εμποδίζουν να προχωρήσουν και να κάνουν βήματα στη θεραπεία τους. Ο θεραπευόμενος έχει τις δικές του φανταστικές φυλακές και είναι δουλειά του Συμβούλου να του δώσει την ελευθερία του.

Ο θεραπευτής ως άτομο είναι όργανο με πρωτογενή επίδραση στο θεραπευτικό εγχείρημα. Οι ακαδημαϊκές ικανότητες των συμβούλων, όπως είχαν αξιολογηθεί όταν σπούδαζαν και η επιτυχία τους ως θεραπευτές δεν έχουν ανάλογη σχέση. Όλοι εφόσον αποφοίτησαν έχουν αποκτήσει τις βασικές πνευματικές ικανότητες για να είναι σύμβουλοι.

Η ικανότητα καλής διαχείρισης του χρόνου είναι ένα από τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά των επιτυχημένων ανθρώπων. Πρόκειται πρακτικά για τεχνικές που βοηθούν σε όλους τους τομείς της ζωής, στο επαγγελματικό, κοινωνικό, προσωπικό κομμάτι.  Πολύ σημαντικός παράγοντας είναι το πού εστιάζουμε.

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος. Όλοι έχουμε τρωτά σημεία και κάποιες φορές γινόμαστε ευάλωτοι. Η διαφορά έγκειται στο πώς αντιμετωπίζουμε αυτές τις αδυναμίες μας. Τις αποδεχόμαστε και νιώθουμε άνετα να είναι εμφανείς ή νιώθουμε άβολα που υπάρχουν και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τις κρύψουμε, οπότε κατ’ επέκταση βρισκόμαστε σε διαρκή πίεση και άγχος, προσέχοντας την κάθε μας κίνηση στη λεπτομέρειά της;