Θέλω ό,τι κάνω να το κάνω με όλη μου την καρδιά, να βιώνω τις χαρές, τις στεναχώριες, την ευτυχία, τον πόνο,το φόβο, τη λύπη και να έχω το σθένος να σηκωθώ ξανά!
Ο Οράτιος Ουολπολ είχε πει «οι άνθρωποι όταν δεν ξεχορταριάζουν το μυαλό τους έχουν την τάση να κατακλύζονται από τσουκνίδες».
Θέλω να θυμάμαι ότι το σώμα είναι ο υπηρέτης του μυαλού και όχι το αντίστροφο. Ότι η δύναμη βρίσκεται μέσα μας! Θέλω να ξυπνάω και να ευγνωμονώ για όσα έχω, να σηκώνομαι και να χαίρομαι που είμαι υγιής, που μπορώ και βλέπω, που μπορώ να γευτώ, να μυρίσω, να αγγίξω, να περπατήσω και να ονειρευτώ. Που μπορώ να σηκώσω το τηλέφωνο, να πάρω τα αγαπημένα μου πρόσωπα και να γελάμε, να συζητάμε και να κλαίμε με τις ώρες.
Θέλω να μην ξεχνάω να «Βλέπω τη ζωή σαν ένα χορό. Είναι ανάγκη ο χορός να έχει κάποιο νόημα; Χορεύεις επειδή το ευχαριστιέσαι!»
