Διαβάστε σχετικά στο PSYCHOLOGY.GR: Δημοφιλείς μύθοι για την αυτοκτονία
Αυτός που είναι να το κάνει, θα το κάνει (ανεξάρτητα από τις δικές μας ενέργειες)».
Αυτός ο μύθος, από άλλο δρόμο, μας οδηγεί στην αδιαφορία. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι υπάρχει ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων που θα αυτοκτονήσουν «έτσι και αλλιώς», οι περισσότεροι από όσους θέλουν να αυτοκτονήσουν μπορούν μέχρι και την τελευταία στιγμή να ματαιώσουν την πράξη τους, αν τους προσεγγίσει κάποιος με υπομονή και κατανόηση, όπως φαίνεται τόσο από μελέτες όσο και από εμπειρίες της καθημερινής ζωής.
Αν μιλήσουμε με κάποιον για την αυτοκτονία, θα του δώσουμε την ιδέα να αυτοκτονήσει.
Όχι μόνο δεν ισχύει κάτι τέτοιο, αλλά οι έρευνες δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Το να συζητήσει κάποιος για τις αυτοκτονικές τάσεις του, μέσα σε ένα κλίμα αποδοχής, φαίνεται πως μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες να «περάσει στην πράξη», ενώ αυξάνονται οι πιθανότητες να ζητήσει και να λάβει εξειδικευμένη βοήθεια.
Αυτός που έχει κάνει απόπειρα και επέζησε, έχει διαφύγει τον κίνδυνο πλέον.
Απεναντίας, οι πιθανότητες να αυτοκτονήσει κάποιος είναι αυξημένες μετά από μια απόπειρα, ακόμα και στην περίπτωση που το άτομο έχει ψυχιατρική παρακολούθηση και λάβει φαρμακευτική αγωγή. Ο κίνδυνος αυτοκτονίας για κάποιον που έκανε απόπειρα στο παρελθόν παραμένει αυξημένος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Η αυτοκτονία είναι πράξη που κάνουν κάποιοι λίγοι τρελοί και δεν αφορά εμένα ή τους δικούς μου ανθρώπους.
Λάθος. Η αυτοκτονία είναι κάτι που μας αφορά όλους. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας αυτοκτονούν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι κάθε χρόνο, περισσότεροι από όσους σκοτώνονται σε πολέμους, ληστείες, τρομοκρατικές επιθέσεις ή άλλες ανθρώπινες ενέργειες. Οποιοσδήποτε μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση, είτε έχει διαγνωστεί με κάποια ψυχική διαταραχή, είτε όχι.
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το άρθρο Καταρρίπτοντας δημοφιλείς μύθους για την αυτοκτονία. Διαβάστε το πλήρες άρθρο
