Οι περισσότεροι απαντούν «Τι σημαίνει να με αγαπάω;», «Πως θα καταλάβω αν με αγαπάω;», «Πως δηλαδή να αγαπήσω τον εαυτό μου;».
Ο τρόπος ζωής μας, μας προτρέπει να απομακρυνόμαστε από τον εσωτερικό μας κόσμο και τα συναισθήματα μας. Την προσοχή μας διεκδικούν άπειρα εξωτερικά ερεθίσματα, στα οποία την παρέχουμε απλόχερα, για να την αποσπάσουμε, από το χάος που μας φαίνεται, να μοιάζει ο εσωτερικός μας κόσμος.
Άραγε, αν ο εαυτός μας ήταν ένα υπαρκτό μωρό δίπλα μας, θα υψώναμε την ένταση της τηλεόρασης, για να μην μας «ενοχλεί» το κλάμα του; Αδιαμφισβήτητα αποτελεί μια εικόνα, που θα μας προκαλούσε αποτροπιασμό. Γιατί όμως αντιμετωπίζουμε έτσι τον εαυτό μας; Στον εξωτερικό κόσμο που ζούμε, κάτι που επίσης μαθαίνουμε, είναι να κατακτούμε αυτά που επιθυμούμε με τακτικές-με «οδηγίες χρήσης».
Δυστυχώς, η πορεία προς την αγάπη για τον εαυτό μας, δεν εμπεριέχει οδηγίες χρήσης, ούτε τακτική, ούτε ..αποφυγή του χάους. Αποτελεί μια αυθεντική, ανεπανάληπτη και μοναδική πορεία για τον καθένα μας και όταν το συνειδητοποιούμε, είναι και η στιγμή που πραγματικά ξεκινάει.
Είναι αναγκαίο, να αρχίσουμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας χρόνο και στιγμές ησυχίας, για να τον «ακούσουμε». Να ακούσουμε τα συναισθήματα του, τις επιθυμίες του, τους φόβους του και αυτά που τον πονάνε. (Κάπου εκεί ίσως και να ανακαλύψουμε ότι αυτό που τον πονάει πιο πολύ ήμαστε εμείς.)
Θα αντέξουμε να το αντικρίσουμε; Το να κοιτάξουμε μέσα μας με ειλικρίνεια και διαύγεια, είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα πιο επώδυνα πράγματα, που θα κληθούμε ποτέ να κάνουμε. Είναι όμως ένα αναγκαίο βήμα.
Πως μπορούμε να αγαπήσουμε και εν συνέχεια να εμπιστευτούμε κάποιον που δεν γνωρίζουμε;
Αγάπη λοιπόν στον εαυτό σημαίνει συμπόνοια, φροντίδα, στοργή, προσοχή, αποδοχή και άνευ όρων ανοιχτή αγκαλιά, σε κάποιον που έχουμε πρώτα το σθένος και το θάρρος να τον γνωρίσουμε από την αρχή, αντικρίζοντας αυτόν και την μοναδική του ιστορία όπως πραγματικά είναι.
Αντικρίζοντας την αλήθεια του, με μόνα επιτρεπτά «φίλτρα» τα δάκρυα που αυτή η αλήθεια θα φέρει στα μάτια…
Εύχομαι επιτυχή πορεία, σε όλους τους θαρραλέους που είτε μόνοι, είτε με πολύτιμο συνοδοιπόρο τον ψυχοθεραπευτή τους, αποφασίζουν να διανύσουν αυτήν την υπέροχη και ανεκτίμητη διαδρομή.
