Θέλω να σταματήσει να χρησιμοποιείται η επιθετικότητα σαν τρόπος άμυνας.
Η ψυχική υγεία της κοινωνίας, ξεκινάει απ’την ψυχική υγεία του ατόμου. Αν το άτομο δεν είναι γνώστης του εαυτού του, δεν θα μπορέσει να είναι διορθωτής των ελαττωμάτων του. Γιατί δεν θα είναι διατεθειμένος να βάλει το άτομό του στην διαδικασία της αυτοκριτικής. Με την αυτοκριτική στην ουσία ο άνθρωπος μπαίνει στην διαδικασία σταδιακά να γνωρίσει τον εαυτό του και να μάθει ο ίδιος να τον συμπληρώνει, δηλαδή να τον ελέγχει.
Έτσι γίνεται ολοκληρωμένος. Το”self-partnering” δεν είναι εγωισμός. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για οποιαδήποτε υγιή σχέση του ατόμου με έναν συνάδελφο, ένα φίλο, ένα σύντροφο, με το περιβάλλον, με τα ζώα, με την κοινωνία. Εάν ένα άτομο δεν έχει ολοκληρώσει αυτή την ατομική έρευνα του εαυτού του, τότε νιώθει εσωτερικά ελλειπής και αβέβαιος για το πώς θα πρέπει να αντιδράσει σε δυσκολίες είτε κοινωνικές είτε ατομικές, οι οποίες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ατελούς φύσης της δεδομένης πραγματικότητας που βιώνει η ανθρωπότητα την εκάστοτε εποχή.
Αυτή η έλλειψη γνώσης του εαυτού μας οδηγεί εν τέλη σε επιθετικότητα απέναντι στον συνάνθρωπο. Η επιτυχία του άλλου είναι αντικείμενο ζήλιας και επίθεσης για ένα ατελές σαν προσωπικότητα άτομο γιατί δεν έχει πει στον εαυτό του τί θα θελε να πετύχει στην ζωή του.
Κι επειδή δεν το έχει εξομολογήσει στον εαυτό του, δεν έχει ανακαλύψει τον δρόμο που πρέπει να περπατήσει.
Προτιμά τον δρόμο της επίθεσης προς αυτούς που τα κατάφεραν, κι όχι τον δρόμο της ανακάλυψης του εαυτού του και την γνωριμίας με αυτόν.”
Την φοβαται την αυτοκρητικη, μονο ο ανθρωπος που φοβαται το φως, την αληθεια.
Οσο πιο πιλυ εκτιθεται στο φως ο ανθρωπος τοσο πιο πολυ καθαριζει τον εαυτο του και αποδεχετσι τους γυρο του.