Φαύλοι κύκλοι δυσλειτουργικών σχέσεων, μη βοηθητικών πρακτικών, επαναλαμβανόμενα μοτίβα που μας εγκλωβίζουν… Κάποια στιγμή αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πως ξοδεύουμε χρόνο κι ενέργεια χωρίς να προχωρούμε θετικά στα βήματα της εξέλιξής μας, αλλά επιμένουμε να κινούμαστε πάνω στα ίδια και πάλι χνάρια κι ας γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά από την εμπειρία μας πως οδηγούν σε μέρη σκοτεινά, είτε ελπίζοντας – αφελώς – πως κάτι μαγικά διαφορετικό αυτήν τη φορά θα συμβεί είτε λόγω φόβου να βαδίσουμε ένα νέο απάτητο μονοπάτι κι ας υπόσχεται την ελπίδα ενός πολυπόθητου ξέφωτου.
Πρώτη όλων λοιπόν θέλω να σπάσει η αλυσίδα του φαύλου κύκλου της συναισθηματικής υπερφαγίας, που κρατά φυλακισμένους όσους έχει τυλίξει στα δεσμά της, κι εμποδίζει με τα βαρίδιά της τα ελεύθερα πετάγματα που κάθε άνθρωπος λαχταρά και αξίζει!
Μια αρμαθιά κλειδιά ανοίγουν σταδιακά τις πόρτες από το κελί μέχρι την ελευθερία κι είμαι τυχερός/ή γιατί δεσμοφύλακας είμαι εγώ που τα κρατώ:
Με παρατηρώ, με κατανοώ, με αποδέχομαι χωρίς επίκριση, με συγχωρώ, με αγαπώ, με φροντίζω, με αγκαλιάζω και προχωρώ προς τα όνειρά μου, πλέον ως καλύτερός μου σύμμαχος αντί για αυτοκαταστροφικός σαμποτέρ!
Κι ίσως τότε η τροφή να γίνει και πάλι από φαρμάκι, φάρμακο, που δίνει θρέψη και ζωή αντί να την στερεί!
Στέλνω αυτήν την ευχή σε όσους νιώθουν να την χρειάζονται!
Εξαιρετικό!