Τρώμε, ώστε να νιώσουμε «γεμάτοι». Έτσι οδηγούμαστε σε αυτό που ονομάζουμε συναισθηματική πείνα, δηλαδή την κατάσταση κατα την οποία δεν καταναλώνουμε φαγητό για να καλύψουμε την βιολογική μας ανάγκη, αλλά για να καλύψουμε συναισθηματικές απώλειες και κενά ή ακόμα και επειδή έχουμε συνδέσει το φαγητό με συγκεκριμένα συναισθήματα όπως π.χ. η διασκέδαση με φίλους.
Για παράδειγμα, αν ένα άτομο έχει να αντιμετωπίσει μία στρεσογόνος κατάσταση, όπως μία δύσκολη παρουσίαση ή εξέταση, έναν τσακωμό με έναν φίλο ή κάποιον άλλο σημαντικό, καταφεύγει στην κατανάλωση τροφής, προκειμένου να απελευθερώσει ορμόνες και να νιώσει θετικά συναισθήματα που θα του αποδεσμεύσουν όπως νομίζει το συναισθηματικό φορτίο.
Όμως, μία τέτοια διαχείριση εκτός του ότι σε δεύτερο χρόνο διογκώνει το συναισθηματικό φορτίο, δημιουργεί τον φαύλο κύκλο της συναισθηματικής πείνας όταν το άτομο χρησιμοποιεί συνεχώς αυτή την τακτική για να αντιμετωπίσει τα συναισθήματά του.
Τα αποτελέσματα από αυτό είναι η έντονη συναισθηματική δυσαρέσκεια και ενοχή για την κατανάλωση του φαγητού, η ανάπτυξη της προσδοκίας ότι το φαγητό κάθε φορά θα με ανακουφίζει, αφού είναι «πάντα εκεί», αλλά και η πρόσληψης τροφής σε ποσότητες που μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως η παχυσαρκία.
Διαβάστε το σχετικό άρθρο στο Psychology.gr: Συναισθηματική Πείνα
