Θέλω να μη ξεχνάω εμένα!
Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας! Τι κι αν οι μύθοι ανθρωποθυσιών ήταν συμβολισμοί της θυσίας του εαυτού για να πάρει αγάπη κι αποδοχή από τους γονείς ένα παιδί για να νομίζει ότι τώρα που ξέχασε ποιο είναι μπορεί να σταθεί καλύτερα μέσα στην κοινωνία, να εξαρτάται από ένα σύστημα και να παράγει για αυτό από λάθος καθεστώς (ψυχολογικό καθεστώς εννοώ), ξεχνώντας την αληθινή του ουσία και φύση, ακολουθώντας κοινωνικά στερεότυπα που δεν είναι τίποτα άλλο παρά κοινωνικά στερεότυπα!
Ποια η βάση τους; Υπάρχει κάποια υπόσχεση αυθεντικής ζωής;
Ξέρεις τι βλέπω σε αυτό εγώ; Πολλή μοναξιά! Όταν φυτεύεις ένα σπόρο καρπουζιού δεν περιμένεις ή εύχεσαι να μεγαλώσει εκεί κάποια πεπονιά ή αχλαδιά! Οι άνθρωποι σα να έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια.
Αναρωτιέσαι ακόμη από πού προέρχεται η τάση σου να αλλάζεις τους ανθρώπους ή να μη βλέπεις αυτό που πραγματικά είναι;
Τι θλιβερή φρουτοσαλάτα!
