Αρκετές φορές παρακολουθούμε μια ταινία/σειρά αστυνομικού περιεχομένου (ψυχολογικά θρίλερ όπως ονομάζονται) ή ακόμη και ένα ρεπορτάζ, και ο δράστης ή ο φερόμενος ως δράστης χαρακτηρίζεται ως σχιζοφρενής, ψυχικά πάσχων, με διαταραχή προσωπικότητας, παράφρων, ψυχοπαθής κτλ.
Τις περισσότερες φορές ωστόσο οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες δεν είναι άλλο παρά καρικατούρες των προαναφερθέντων, καθότι συνήθως δεν πληρούν τα κριτήρια της διάγνωσης ή αποτελούν ένα συνονθύλευμα των πιο σύνθετων και αρνητικών χαρακτηριστικών διάφορων και πολλές φορές άσχετων μεταξύ τους διαταραχών. Όταν δε, μιλάμε για ρεπορτάζ συνήθως αυτοί οι τίτλοι δίνονται χωρίς την υποστήριξη κάποιας επιστημονικής διάγνωσης.
Παρόλα αυτά, η δικαιολογημένη άγνοια της κοινής γνώμης γύρω από τα διαγνωστικά κριτήρια και την κλινική εικόνα ενός ψυχικά πάσχοντος σε συνδυασμό με τη διαστρεβλωμένη εικόνα που οι σκηνοθέτες ή οι δημοσιογράφοι πολλές φορές δημιουργούν προς τέρψη του κοινού, έχουν συμβάλλει σημαντικά στη θεμελίωση και συντήρηση μύθων γύρω από την ψυχοπαθολογία και την άσκηση εγκληματικών και βίαιων συμπεριφορών.
Στη συντήρηση των μύθων συμβάλλει ακόμα μία μεγάλη μερίδα άρθρων pop psychology, με ευφάνταστους αλλά ανακριβείς τίτλους όπως «10 τρόποι να καταλάβεις αν είναι ψυχοπαθής». Αυτοί οι μύθοι πρέπει να καταρριφθούν! Το χρωστάμε στους πραγματικά ψυχικά πάσχοντες.
