Η ελαστικότητα των ασαφών πλέον διαγνωστικών ορίων, η ολοένα αυξανόμενη προσθήκη «διαταραχών» αλλά και η εισαγωγή διαγνώσεων που ενδέχεται να οδηγήσουν σε θεραπευτική προσέγγιση απλά ευάλωτων αλλά όχι διαταραγμένων ψυχικά ομάδων αποτελούν ορισμένους από τους ανησυχητικούς παράγοντες όσον αφορά στη στροφή που φαίνεται να έχει πάρει η ψυχιατρική τα τελευταία χρόνια και στον ενδεχόμενο διαγνωστικό υπερπληθωρισμό μέσω της «ιατρικοποίησης» της ψυχοπαθολογίας.
Υπάρχει μάλλον μία ανάγκη για αναθεώρηση του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζεται ο ψυχικός πόνος, ξεκινώντας από την αναγνώριση ότι πολλές φορές αποτελεί απλά μία φυσιολογική ψυχική εμπειρία.
Ίσως θα πρέπει όλοι μας να αναλογιστούμε αν χρειαζόμαστε τόσες ταμπέλες ή αν εν τέλει, είμαστε όλοι απλά «τρελοί»…
Διαβάστε στο PSYCHOLOGY.GR το σχετικό άρθρο: Είμαστε όλοι τρελοί; Μια κριτική στην ψυχιατρική διαγνωστική και στα διαγνωστικά συστήματα.
