Θέλω να καταλάβουν όλοι πως απλώς έχω μαθησιακές δυσκολίες, όπως έχω μακριά μαλλιά, 2 χέρια, πολλούς φίλους και μερικούς φόβους…
Η γέννηση ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να φέρει τα «πάνω κάτω» στην ζωή των γονέων και της ευρύτερης οικογένειας, θεωρώντας τους εαυτούς τους ως ανάπηρους. Η κρίση που προκαλείται από τη διάγνωση ότι κάτι πάει λάθος με το παιδί τους είναι ίσως η πιο δύσκολη εμπειρία των γονέων.
Πενθούν για το «προγραμματισμένο τέλειο παιδί» αντιμετωπίζοντας αισθήματα άρνησης, θυμού, θλίψης, ντροπής και ενοχής. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα διάφορων ερευνών επί του θέματος, υπάρχουν 5 στάδια-κλειδιά από τα οποία περνούν οι οικογένειες μετά τη διάγνωση.
Το πρώτο αφορά την ανατολή της δυσκολίας και την αναγνώριση ότι κάτι κακό συμβαίνει με το παιδί.
Στο δεύτερο επίπεδο γίνεται λόγος για την ανάπτυξη της αναπηρίας και τους συναισθηματικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς περιορισμούς που αντιμετωπίζει η οικογένεια.
Στο τρίτο στάδιο δημιουργείται μια κατάσταση απειλής στην οικογένεια με κυρίαρχα αισθήματα τη πίκρα, το άγχος και την εξάντληση από τη μακροχρόνια φροντίδα και την απελπισία της μονιμότητας της διαταραχής.
Στο τέταρτο στάδιο οι γονείς έρχονται σε επαφή με τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας αντιμετωπίζοντας μερικές φορές στερεότυπες στάσεις και ανεπαρκή υποστήριξη.
Στο τελευταίο στάδιο γίνεται αναφορά στην επιτακτική ανάγκη των γονέων να βρουν κάποιο τρόπο ώστε να διαχειριστούν όσο το καλύτερο δυνατόν την όλη κατάσταση του παιδιού τους.
Διαβάστε περισσότερα: Η διάγνωση των μαθησιακών δυσκολιών και το συναισθηματικό πένθος των γονέων.
