Η ευτυχία ως μόνιμη κατάσταση θεωρώ ότι είναι επιτεύξιμη όταν ο άνθρωπος έχει πλέον μάθει να ζει και να απολαμβάνει την κάθε στιγμή του, την κάθε δραστηριότητα του.
Αυτό ωστόσο, όσο απλό και αν ακούγεται, δεν είναι τόσο, γιατί στις περισσότερες των περιπτώσεων θεωρώ ότι επιτυγχάνεται μετά από πολύ πόνο, μοναξιά και αυτοκριτική. Γιατί καταρχάς ο ευτυχισμένος άνθρωπος πρέπει να διαθέτει μεγάλη αυτογνωσία καθώς πρέπει να γνωρίζει ποια είναι αυτά τα πράγματα, στιγμές και δραστηριότητες που τον κάνουν ευτυχισμένο ! Επίσης, ο άνθρωπος έχει την τάση να εξαρτά την ευτυχία του από καταστάσεις που φέρουν μεγάλη ένταση και χαρά οι οποίες όμως συνήθως συνοδεύονται ή ακολουθούνται από μεγάλο πόνο και ψυχική οδύνη.
Τέλος , καλό είναι να μην εξαρτάμε την ευτυχία μας από ανθρώπους και καταστάσεις αλλά αντιθέτως από κάποιο σκοπό. Γιατί ο σκοπός θα εξακολουθεί να υπάρχει όταν οι άνθρωποι καταστάσεις ίσως δεν είναι πια εκεί….. Και πόσο εγωιστικό άλλωστε είναι να εξαρτάμε την ευτυχία μας από κάποιον άνθρωπο. Πόση ευθύνη του δίνουμε όταν γνωρίζει ότι η ευτυχία μας εξαρτάται από εκείνον……
Σε στόχους μικρότερους ή μεγαλύτερους και σε απλές καθημερινές στιγμές καταλήγω ότι βρίσκεται η ευτυχία….. Και ενώνοντας τη μια στιγμή με την άλλη τότε πια έχουμε την συνεχή ευτυχία την ευτυχία κάθε στιγμή!
