Θέλω να μπορώ να μιλήσω μπροστά σε κοινό, χωρίς να τρέμουν τα πόδια μου.
Ειδική φοβία, είναι ο υπέρμετρος, έκδηλος και επίμονος φόβος τόσο από την παρουσία όσο και από την πρόβλεψη της παρουσίας της κατάστασης. Η έκθεση στο φοβικό ερέθισμα προκαλεί σχεδόν πάντα έντονο άγχος, το οποίο μπορεί να φτάσει ορισμένες φορές, σε μερικούς ανθρώπους και μέχρι τον πανικό.
Ας προσπαθήσουμε να φέρουμε στη μνήμη μας παλαιότερα περιστατικά που είτε ήμασταν οι πρωταγωνιστές σε μια τέτοια κατάσταση είτε οι θεατές και μάρτυρες ενός αντίστοιχου περιστατικού. Είναι συχνό το φαινόμενο για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους φοβία να οδηγούνται στο «πάγωμα» και να μην θυμούνται τίποτα από αυτά που είχαν σχεδιάσει να πουν/να παρουσιάσουν, να αδυνατούν να αρθρώσουν μια λέξη, να τρέπονται σε φυγή ή ακόμα να εκδηλώνουν κρίσεις πανικού.
Ανατρέχοντας στο μακρινό παρελθόν, εκεί που ο άνθρωπος έπρεπε να παλέψει για να επιβιώσει, ο φόβος ερμηνευόταν ως ένα αίσθημα ανησυχίας ως απάντηση σε άμεσο κίνδυνο που εξυπηρετούσε την διαφύλαξη της επιβίωσής του. Τρείς είναι οι αντιδράσεις απέναντι στον φόβο:
- πάλη,
- φυγή,
- πάγωμα.
Ο μηχανισμός αυτός, φυσικά και υπάρχει και σήμερα. Μεταγενέστερα όμως σχετίζεται πολλές φορές με τον «συναγερμό» που ενεργοποιείται μέσα μας με την αίσθηση μιας επερχόμενης απειλής που δεν είναι ούτε άμεση ούτε εμφανής. Στις περιπτώσεις αυτές ο φόβος συνδέεται με το άγχος.
Διαβάστε περισσότερα στην Πύλη Ψυχολογίας:
1. Κοινωνική Αγχώδης Διαταραχή: Συμπτώματα, αιτίες εμφάνισης και αντιμετώπιση
2. Φόβος ομιλίας μπροστά σε κοινό: Τι είναι και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Θέλω να σταματήσει η ανισότητα των ανθρώπων που τολμούν για δεύτερη φορά στη ζωή τους ,όλοι έχουν δικαίωμα για ένα όνειρο ξανά .Ξανά στα θρανία είναι ένα σύνθημα δύναμης και ελπίδας για όλους όσους διψούν για τα χαμένα όνειρα τους