Το πληγωμένο παιδί…
Πιστεύω ότι αυτό το παραμελημένο, πληγωμένο μέσα παιδί του παρελθόντος είναι η μεγαλύτερη πηγή της ανθρώπινης δυστυχίας. Μέχρι να διεκδικήσουμε και να προασπίσουμε εκείνο το παιδί, αυτό θα συνεχίσει να κάνει εκδραμάτιση και να μολύνει την ενήλικη ζωή μας”. -Bradshaw
Πόσο εύκολο είναι να σκύψουμε και να ακούσουμε τι έχει να μας πει αυτό το πληγωμένο παιδί μας; Αυτό το παιδί που κάποτε μπορεί να μην έλαβε αγάπη, φροντίδα, που μπορεί να μη τον εμπιστεύτηκαν ή να το κακοποίησαν εκθέτοντάς το σε καταστάσεις που δεν αντιστοιχούν σε ένα μικρό παιδί; Συναισθηματική, λεκτική, σωματική, σεξουαλική κακοποίηση, παραμέληση, έλλειψη αγάπης και φρόντιδας, απώλεια…
Όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε ένα πληγωμένο παιδί που στην ενήλικη ζωή του σχετίζεται με έναν ανάλογο νοσηρό τρόπο με τους ανθρώπους. Που συνεχώς φροντίζει να καλύψει ανάγκες που δεν αναλογούν σε έναν ενήλικα, αλλα σε ενα παιδί ή που επιθυμεί να τις καλύπτει με τον λάθος τρόπο. Που αυτή η ανάγκη κάλυψης των αναγκών των αποδιοργανώνει και τον απομακρύνει από τις ενήλικες υποχρεώσεις.
Πόσο εύκολο τελικά είναι να “σκύψει” κάποιος και να ακούσει αυτό το πληγωμένο παιδί; Να του αφιερώσει χρόνο και σκέψη;
Δεν είναι καθόλου εύκολο, όμως δεν είναι ακατόρθωτο! Η διαδικασία της αυτοδιερεύνησης, μας βοηθάει να “ανακαλύψουμε” αυτό το πληγωμένο παιδί που έχουμε μέσα μας. Να το πιάσουμε από το χέρι και να του μάθουμε με έναν ενήλικο τρόπο πως να ικανοποιεί τις ανάγκες του και να είναι χαρούμενο!
