Από την εποχή που ο Artaud, o Brecht, o Boal, o Grotowski, o Brook και τόσοι άλλοι πρωτεργάτες του σύγχρονου Θεάτρου συνειδητοποίησαν την ανάγκη το Σώμα να γίνει κεντρικός πυλώνας του Θεάτρου-
Από την εποχή που ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος με τις φρικαλεότητές του άλλαξαν τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον κόσμο, τους εαυτούς μας και τους άλλους-
Από την εποχή που οι δεκαετίες του ’60 και του ’70 ενέταξαν την Τέχνη στη Θεραπεία-
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλά χρόνια. Χρόνια που οι Θεραπείες μέσω Τέχνης αναπτύσσονται, εξελίσσονται, ανανεώνονται.
Ελπίζω η Τέχνη να συνεχίσει να μας στηρίζει -στην καθημερινότητά μας, στην ονειροπόλησή μας, στην ψυχοθεραπεία μας.
Γιατί ότι δεν μπορούμε να δούμε απευθείας στα μάτια, μπορούμε πάντα να το δούμε μέσα από έναν πίνακα, έναν ρόλο, μια ιστορία.
