Δεν γνωρίζω να υπάρχει τίποτα πιο σαρώτικο απο τον Έρωτα.
Δεν γνωρίζω να υπάρχει άλλη στιγμή που εκπέμπουμε τόσο φως, όσο όταν ψελίζουμε τον έρωτα.
Δεν γνωρίζω να υπάρχει άλλη συγκρίσιμη αισθαντικότητα με την στιγμή που ψιλαφίζουμε τον έρωτα.
Ο έρωτας είναι απλός, χρειάζεται μόνο μια καρδιά και ένα σώμα.
Ο έρωτας δεν είναι απαιτητικός, δεν χρειάζεται ούτε τόπο ουτε χώρο, όλα του αρκούν.
Που πάει λοιπόν όλη αυτή η απλότητα και ευκολία όταν ο έρωτας μπαίνει στην κολυμπήθρα του χρόνου και βαφτίζεται σχέση, γάμος, οικογένεια;
Γιατί πολλες φορές αυτή η ειρήνη των ψυχών μετατρέπεται σε πόλεμο σωμάτων?
Γιατί αυτο το παραμυθένιο κάστρο γίνεται φυλακή και υγρός τάφος?
Γιατί ο φτερωτός θεός απομένει να μας κοιτά με τα μάτια δαίμονα?
Διότι ο ερωτας είναι φιλόσοφος και η σχέση τεχνοκράτης.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο, Ο έρωτας και η επιλογή συντρόφου, στην Πύλη Ψυχολογίας – Psychology.gr
