Η ευτυχία μου είμαι εγώ, όχι εσύ. Όχι μόνο γιατί εσύ μπορεί να είσαι περαστικός, αλλά κι επειδή εσύ θέλεις να είμαι αυτό που δεν είμαι. Υπάρχει μια θαυμάσια φράση του Γκαίτε που περιέχει όλη την ειρωνεία αυτού του αλληλεπιδρόντος μηχανισμού.
«Εγώ σ΄αγαπώ. Αυτό όμως δεν έχει καμιά σχέση με σένα»
Πέντε λειτουργίες του Εγώ είναι ιδιαίτερα σημαντικές.
Πρώτον, η αγάπη απαιτεί διαρκή έλεγχο της πραγματικότητας για να αξιολογήσει τις πραγματικές ιδιότητες του αγαπημένου.
Δεύτερον, το Εγώ πρέπει να ενσωματώνει τις πρώιμες εμπειρίες με τις εμπειρίες που μοιραζόμαστε στις ενήλικες σχέσεις μας για να φτιάξει μια ισχυρή ενήλικη αγάπη.
Τρίτον, το Εγώ πρέπει να αντισταθμίζει τη δύναμη της εσωτερικής κριτικής και να προστατεύει τη νέα αγάπη από την τάση να την ματαιώσουμε.
Τέταρτον, το Εγώ πρέπει να μετριάσει τις παρορμήσεις που απαιτούν πλήρη ικανοποίηση.
Πέμπτον, το Εγώ καλείται να κατανοήσει και να τιθασεύσει την παθολογική τάση να επιλέγει αυτούς με τους οποίους αναβιώνει γνώριμες στερήσεις και τραύματα με το να διαπραγματευτεί μεταξύ της απαίτησης για επανασύνδεση με τα πρόσωπα φροντίδας ώστε «να ξαναζήσει το οικείο και επώδυνο για να αλλάξει την εμπειρία», αφενός, και της ανάγκης να φτιάξει μια ενήλικη θεραπευτική αγάπη μέσα στην οποία να νιώθει ικανοποίηση, εμπιστοσύνη και ασφάλεια, από την άλλη.
Ερωτευόμαστε αυτόν/ή που έχει την απάντηση ή μια απάντηση στην ερώτησή μας: «Ποιος είμαι;» (Jacques Alain Miller)
Διαβάστε το πλήρες άρθρο Η ανατομία της αγάπης και το παράδοξο του έρωτα.
Βρίσκομαι στην θέση της γυναίκας που στα πενήντα καταλαβαίνω ότι δεν έχω μάθει πως να λειτουργό μέσα στην ερωτική μου σχέση, το άρθρο αυτό μαζί με την συνεδρία μου πιστεύω ότι θα με βοηθήσει, σας ευχαριστώ
Η αγάπη δεν έχει όριο.Με συμπάθεια 🌹