Πανδημία και περιοριστικά μέτρα

Η ανθρωπολογική και κοινωνική συνθήκη της πανδημίας συνιστά μια πρόκληση για τον ανθρώπινο ψυχισμό, που έρχεται αντιμέτωπος για άλλη μια φορά με τη συνθήκη της μολυσματικής νόσου, του θανάτου και της θνητότητας.

Παράλληλα οι περιορισμοί ως μέτρο προφύλαξης θέτουν σε αναστολή την κινητικότητα, περιορίζοντας δραματικά αυτήν που μεσολαβεί την επιθυμία και την ικανοποίησή της, αφού τόσο η αναζήτηση ευχαρίστησης όσο και η αποφυγή δυσαρέσκειας βρίσκονται υπό την αιγίδα της ψυχοσωματικής κινητικότητας η οποία περιορίζεται.

Ποιες οι συνέπειες όλων αυτών, ειδικά όταν αφορούν ολόκληρες κοινωνίες, και ποια είναι τα δυσοίωνα «δώρα» που μπορεί να φέρνει ο επιβεβλημένος εγκλεισμός; Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, όπου δοκιμάζονται η ευθραυστότητα της ζωής και η ευαλωτότητα του ανθρώπου, καλούμαστε να αναστοχαστούμε την ανθρώπινη κατάσταση και η ψυχανάλυση, μολονότι και η ίδια επηρεάζεται από την καινοφανή αυτή συνθήκη, δείχνει ορισμένους δρόμους με τον τρόπο που προσεγγίζει το ανθρώπινο υποκείμενο και τον ψυχισμό.