Μικρή ανάσα

Άνθρωπο χωρίς σταυρό δεν έχω γνωρίσει.

Άλλον με σταυρό μεγάλο και άλλον με σταυρό μικρό.

Άλλον με σταυρό βαρύ και άλλον με ελαφρύτερο…

Κάποιοι τον κουβαλούν αγόγγυστα. Κάποιοι δακρύζουν στα κρυφά. Κάποιοι από τον δρόμο καμιά φορά κουράζονται και ξαποσταίνουν.

Άλλοι τον κουβαλούν στους ώμους. Άλλοι στην πλάτη.

Και άλλοι αγκαλιά. Σφιχτά. Σχεδόν ερωτικά…

Και κάποιοι άλλοι τον σέρνουν τον σταυρό τους…

Πάντως όλοι κάτι κουβαλούν. Όλοι κάτι έχουν.

Το θέμα είναι να μην παραιτηθείς. Το θέμα είναι να μην πετάξεις τον σταυρό σου. Να σε βρει το τέλος, το πέρασμα, και τα χέρια σου να κρατάνε ακόμα τον σταυρό. Τον σταυρό που σου έχει λάχει. Αυτό είναι το θέμα.

Και αν καμιά φορά φτάνεις στο αμήν, σήκωνε ψηλά τα μάτια.

Μεγάλος σταυρός, μεγάλη Ανάσταση, αδελφέ μου.

Μεγάλος σταυρός, μεγάλη Ανάσταση…

Μέχρι να έρθει η Ανάσταση, λοιπόν, ας είναι το βιβλίο αυτό μια μικρή ανάσα…