Το μωβ υγρό

... Εφοδιασµένοι µε µια αλήθεια που τοποθετεί την ευθύνη για το µέλλον στα χέρια µας, συνειδητοποιούµε ότι δεν υπάρχουν αναλλοίωτες, a priori αντικειµενικές αλήθειες που καθορίζουν τη µοίρα µας, αλλά µόνο οι εναλλασσόµενες και συνεχώς αναθεωρούµενες αντιλήψεις και πεποιθήσεις που εµείς οι ίδιοι κατασκευάζουµε, στη συνέχεια τις απορρίπτουµε και τις αναδηµιουργούµε µέσα από βιωµένες εµπειρίες.

... Το αγωνιώδες ψάξιµο σιγά-σιγά κορυφώνεται καθώς διαισθανόµαστε ότι στα γνώριµα µονοπάτια δεν θα βρούµε το χάρτη και την πυξίδα που απεγνωσµένα αναζητάµε. Αιαισθανόµαστε ότι τα προβλήµατα, τα συµπτώµατα -σωµατικά, ψυχολογικά και κοινωνικά- δεν οφείλονται σε δική µας ανικανότητα, ατυχία ή κάποιου είδους περιστασιακή εµπλοκή, αλλά αποτελούν µέρος της γενικότερης ασάφειας που επικρατεί.

... Διαισθανόµαστε ότι είναι πλέον θέµα επιβίωσης να βρούµε τρόπο να καλλιεργήσουµε τον εσωτερικό µας κόσµο, για να κατανοούµε τι γίνεται µέσα µας και γύρω µας, έτσι ώστε να είµαστε σε θέση να ενεργούµε αποτελεσµατικά και κυρίως να αισθανόµαστε ότι η ζωή έχει νόηµα.

... Καθώς αυξάνεται ολοένα η αυτοδιαφοροποίησή µας, προχωρούµε προς την εξεύρεση των κεντρικών στοιχείων της αυτοαναφοράς µας που αφορούν την ταυτότητα και τις αυτοδεσµεύσεις µας. Η δηµιουργική αυτή πορεία είναι µια διαλεκτική διαδικασία που ωθεί σε βαθύτερες διαστάσεις της συνείδησης, εκεί όπου το µωβ υγρό που κατασκευάζουµε µέσα από βιωµένες εµπειρίες διαλύει στείρες και βασανιστικές, δυϊστικές αλήθειες και τις αντικαθιστά µε µαγικά και που ανοίγουν το δρόµο για µια δηµιουργική προσωπική και συλλογική ανέλιξη.