Και τώρα τί κάνουμε;

Μ' ένα καφέ -τούτη την στιγμή- σκέτο, απέναντι στην οθόνη του υπολογιστή μου, σ' έχω ανάγκη και μ' έχεις και εσύ. Το γιατί θα το καταλάβεις όταν διαβάσεις τι έκανα και τι κάνω για να διαχειριστώ την "εποχή των τεράτων". Αν έχεις αυπνίες, νευρώσεις, ενοχές, κρίσεις πανικού, αν μετράς απώλειες σε υλικά και ανθρώπους, αν έχεις κακοποιηθεί από προϊσταμένους, αν έχεις μείνει άνεργος και άνεργη, αν έχεις γίνει θύμα εξαπάτησης, αν σε χρησιμοποίησαν και σε "πέταξαν σαν λεμονόκουπα", αν έχεις επισκεφτεί ψυχίατρο ή σκέφτεσαι να επισκεφτείς, αν εγκατέλειψες τον εαυτό σου, αν νιώθεις θυμό με τον εαυτό σου, με τους γονείς ακόμη και με τα παιδιά σου, αν είσαι άρρωστος ή αν αρρώστησες, αν έμεινες χωρίς ευρώ, σε προκαλώ να διαβάσεις πως διαχειρίστηκα όλα αυτά. Γιατί; Γιατί τα έπαθα όλα. Τα διαχειρίστηκα σχεδόν όλα και αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σου τεχνικές επιβίωσης την εποχή του απόλυτου φόβου. Αυτό είναι το πρώτο, μιας σειράς βιβλίων που σκοπεύω να γράψω. Θέλω να είναι τόσο χρηστικά όσο "οι οδηγοί μαγειρικής για αρχάριους". Θέλω να ξέρεις πως "καθαρίζουμε" για πάντα με τις ενοχές, πως ξεπερνάς τον τρόμο των "εισπρακτικών", πως βάζεις όρια στη μάνα σου, στον σύντροφο (αν έχεις), πως "ξεσαβουριάζοντας" τα πάντα... κάνεις restart. Ο Επίκτητος έγραφε ότι "τα γεγονότα είναι γεγονότα, ο τρόπος που τα διαχειριζόμαστε είναι διαφορετικός".
Α! και να θυμάσαι ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο μόνιμο από το προσωρινό.