Σωκράτους εγκώμιον

Ο Σωκράτης εμφανίζεται ως μεσολαβητής μεταξύ του ιδανικού κανόνα και της ανθρώπινης πραγματικότητας. Η ιδέα του μεσολαβητού, του ενδιάμεσου, θυμίζει εκείνη της χρυσής τομής, της ισορροπίας. Θα περίμενε κανείς ν' αντικρίσει μια αρμονική μορφή που αναμιγνύει σε φίνες αποχρώσεις χαρακτηριστικά θεία και ανθρώπινα. Όμως τίποτα τέτοιο δεν είναι αληθές. Η μορφή του Σωκράτη είνα αποπροσανατολιστική, διφορούμενη, ανησυχητική.
Σημείο αναχώρησης και βάση του Εγκωμίου είναι το πλατωνικό Συμπόσιον, όπου ο "άτοπος" Σωκράτης συγκρίνεται με τερατόμορφο και αναιδή Σιληνό, ταυτίζεται με τον Έρωτα, γιο της Πενίας και του Πόρου, θριαμβεύει στην απόφαση του Διονύσου, θεού του οίνου και του θεάτρου. Οι μυθικές αυτές διαστάσεις της μορφής του Σωκράτη, όπως τις ζωγράφισε ο Πλάτων στο Συμπόσιον, όπως επίσης τις προσέλαβαν δύο μεγάλοι στοχαστές, o Kierkegaard και ο Nietzsche, θα παίξουν "ιδρυτικό ρόλο στη δυτική μας παράδοση και μάλιστα στη γέννηση της σύγχρονης σκέψης".