Το γίγνεσθαι του προσώπου

(On becoming a person)

Το βιβλίο μου αφορά την οδύνη και την ελπίδα, το άγχος και την ικανοποίηση, με τα οποία γεμίζει κάθε γραφείο θεραπευτή. Αναφέρεται στη μοναδικότητα της σχέσης που κάθε θεραπευτής διαμορφώνει με κάθε πελάτη, καθώς και στα κοινά στοιχεία που ανακαλύπτουμε σε κάθε τέτοια σχέση.

Το βιβλίο αφορά τις πολύ προσωπικές εμπειρίες του καθενός από εμάς. Αφορά έναν πελάτη μου που κάθεται στη γωνία του γραφείου μου, κι αγωνίζεται να είναι ο εαυτός του, αν και φοβάται θανάσιμα να γίνει ο εαυτός του - πασχίζοντας να δει την εμπειρία του όπως είναι, θέλοντας να είναι η εμπειρία του, αν και βαθύτατα φοβάται κάτι τέτοιο. Το βιβλίο αφορά εμένα, καθώς κάθομαι με τον πελάτη αυτόν, τον αντιμετωπίζω, συμμετέχω στον αγώνα σε όσο μεγαλύτερο βάθος και με όσο περισσότερη ευαισθησία μπορώ, Αφορά εμένα, καθώς προσπαθώ να αντιληφθώ την εμπειρία του, το νόημα, το συναίσθημα, τη γεύση και το άρωμα που έχει για εκείνον.

Η φωνή του Carl Rogers -ένθερμη, ενθουσιώδης, γεμάτη αυτοπεποίθηση κι ενδιαφέρον- είναι ο συνδετικός κρίκος των διαφορετικών δοκιμίων του βιβλίου αυτού. Βλέπουμε έναν άνθρωπο να προσπαθεί υπομονετικά και με πλήρη έλεγχο όλων του των βοηθημάτων να ακούσει τους άλλους και τον εαυτό του. Το προσεκτικό του άκουσμα τίθεται στην υπηρεσία τόσο του ατόμου όσο και του σπουδαίου ερωτήματος, τι σημαίνει να γίνεσαι πρόσωπο.

Περιγράφοντας τους πελάτες του, ο Rogers υιοθετεί τη γλώσσα και την προσωδία του υπαρξισμού. Για τον άνθρωπο που αγωνίζεται, ο Rogers γράφει: Τη στιγμή εκείνη ο άνθρωπος είναι μόνο η ικεσία του, από την αρχή μέχρι το τέλος... γιατί τη στιγμή εκείνη ο άνθρωπος είναι η εξάρτηση του, με έναν τρόπο που τον καταπλήσσει - Peter D. Cramer, M.D., Harvard University

Διαβάστε ακόμη, στην πύλη ψυχολογίας: Η βιογραφία του Carl Rogers.