Απόκρυφοι διάλογοι: περί δικαίου

[...] Στο ανωτέρω πλαίσιο κεφαλαιώδη θέση κατέχουν οι αντιλήψεις του Πλάτωνα περί δικαίου. Διαθέτουμε τις κειμενικές προϋποθέσεις για να υποστηρίξουμε ότι η έννοια του δικαίου ανήκει στον αστερισμό των προσφιλών θεμάτων του, την οποία υποστηρίζει στους αρεταϊκούς και πολιτικούς διαλόγους του, κυρίως όμως και συστηματικά στους: "Γοργίας", "Πολιτεία", "Πολιτικός" και μάλιστα υπό ποικίλες οπτικές, και θεματολογικές και μεθοδολογικές. [...]

Στην κατηγορία λοιπόν των ανωτέρω διαλόγων μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ανήκει και ο "Περί δικαίου". Ωστόσο, σύμφωνα με τη σχετική έρευνα δεν ανήκει στον κατάλογο των γνήσιων πλατωνικών κειμένων. Για μια συνοπτική παρουσίαση του ζητήματος παραθέτουμε τις ακόλουθες επισημάνσεις που διατυπώνει ο J. Souille στην κριτική έκδοση του κειμένου, από τις εκδόσεις "Les Belles Lettres", tome III, 3e partie, Paris 1989: "Αυτό που χαρακτηρίζει τον ψευδο-πλατωνικό διάλογο, αυτό είναι, πράγματι, η καλλιτεχνική πενία και το τετριμμένο των ιδεών. Δεν βρίσκουμε καμία προσωπική σκέψη, καμία από τις πηγαίες εκφράσεις που συγκροτούν τη γοητεία και του πιο μικρού διαλόγου του Πλάτωνα." [...]

Αναφορικά με τα ανωτέρω έχουμε να παρατηρήσουμε, ήδη προοιμιακά, ότι κατά την εκτίμησή μας οι ιδέες του "Περί δικαίου" διαλόγου κάθε άλλο παρά κοινότυπες είναι. Όπως θα επιχειρήσουμε να δείξουμε στη νοηματική ανάλυση του κειμένου, εκφράζουν μια προοδευτική -αν όχι ριζοσπαστική- αντίληψη περί του κοινωνικού πράττειν και περί επιστήμης και αντανακλούν τις ανησυχίες ενός μορφώματος με μη συμβατικά ενδιαφέροντα. Ή, τουλάχιστον, ενός συλλογικού σώματος που επιχειρεί να υπερβεί τη συμβατικότητα. [...]"

(από την εισαγωγή του επιμελητή)