Το αειθαλές δέντρο της γνώσεως

Μπροστά στη βάρβαρη πραγματικότητα, η επιστήμη και η φιλοσοφία μπορούν να αποτελέσουν καταφύγιο. Έναν προσωπικό χώρο γαλήνης και πνευματικής έξαρσης. Ωστόσο, πρέπει να είναι κανείς ακρωτηριασμένος ατομιστής, για να αναζητήσει κάποιο προσωπικό καταφύγιο σε μια εποχή η οποία εγκυμονεί πλανητικές καταστροφές αλλά, παρ' όλα όσα συνέβησαν, δημιουργεί και τις "αντικειμενικές" επί του παρόντος δυνατότητες για υπέρβαση της σημερινής βαρβαρότητας.
Στόχος του βιβλίου είναι να αναδείξει συγκεκριμένα την ενότητα των επιστημών με τη φιλοσοφία, η οποία μεταβάλλεται ιστορικά και συνυπάρχει με την καταστατική διαφορά τους. Τη δυνατότητα μιας κοσμοθεωρίας συγκροτημένης μέσα από τη φιλοσοφική καταξίωση του κεκτημένου των επιστημών, μέσα από την ανάλυση ειδικών περιοχών της επιστήμης. Ταυτόχρονα το βιβλίο επιχειρεί να αναδείξει και να ερμηνεύσει την άνθηση του νεότερου φυσικού ιδεαλισμού και του μυστικισμού, οι οποίοι υποτίθεται ότι θεμελιώνονται στις σύγχρονες φυσικές θεωρίες. Ιδεαλιστικές ή μυστικιστικές κοσμοθεωρήσεις ιδιοποιούνται τα δεδομένα των επιστημών για να θεμελιώσουν τα δόγματά τους. Με την προσαρμογή των δεδομένων της σε κάποιο ιδεολογικό σχήμα, η επιστήμη μπορεί να γίνει θεραπαινίς ανορθολογικών δοξασιών. Αλλά προπαντός: το βιβλίο θα επιχειρήσει να θεμελιώσει τη δυνατότητα για μια υλιστική θεωρία του Είναι, και για μια σύγχρονη Διαλεκτική της Φύσης ειδικότερα. Τέλος, για έναν σύγχρονο ορθολογισμό, ο οποίος θα ενσωματώνει τα βιώσιμα στοιχεία του αστικού ορθολογισμού, ενώ ταυτόχρονα θα συνιστά την ιστορική του άρνηση, τόσο γνωσιακά, όσο και από την οπτική από την οποία αντιμετωπίζει την πραγματικότητα. [...]