Γιατί να πάνε όλα καλά, αφού μπορούν να πάνε όλα χάλια; Φτάνει πια με την προκατάληψη ότι όλοι πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι!

Ήρθε η ώρα να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη! Παρακάτω υπάρχουν κάποιες ιδέες για να φτιάξουμε το δικό μας πλάνο ευτυχίας.

Να είσαι ο εαυτός σου. Κινητοποιήσου. Βάλε όρια ανάμεσα σε αυτά που σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενος και σ’ αυτά που θεωρούν οι άλλοι για σένα ότι θα ήταν καλό να κάνεις. Στη συνέχεια, δραστηριοποιήσου στην κατεύθυνση των πραγμάτων που θα έκαναν εσένα να νιώσεις όμορφα. Μην αποπροσανατολίζεσαι.

«Φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι…»
Η «Στέλλα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη ως σύμβολο αυτοπροσδιορισμού της γυναικείας ταυτότητας.Το Θεσσαλικό Θέατρο ανεβάζει τη φετινή θεατρική περίοδο το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια».

«Όταν κοιτάζεις τους ανθρώπους κι απορείς, Τι να’ναι αυτό, Που αυτόν ‘αυτόν’ και αυτήν ‘αυτήν’ τους κάνει. Πρόσεχε είν’εύκολο να πλανηθείς. Και να χαθείς μέσα στην ίδια σου την πλάνη.» (απόσπασμα από ποίημα Judson, 2002, μτφ. Άρτεμις Αντωνίου)

Ο κρατούμενος είναι και παραμένει υποκείμενο δικαιωμάτων. Με τον εγκλεισμό περιορίζεται μόνο «η προς τόπο κίνηση» και κανένα άλλο δικαίωμα. Αυτό σημαίνει, ότι οι κρατούμενοι έχουν το δικαίωμα στην εργασία, επικοινωνία και στην εκπαίδευση. Πριν αναφερθώ στις συνέπειες εγκλεισμού, θα διαβάσουμε τι έχει να μας πει ένας σωφρονιστικός που ζει τους κρατούμενους στη καθημερινότητά τους.