Διδάσκοντας στα παιδιά την ενσυναίσθηση

Τα παιδιά που διδάσκονται την ενσυναίσθηση παίζουν το ρόλο τους στο να κάνουν τον κόσμο καλύτερο....

Κύρια Σημεία που θα μας απασχολήσουν στο άρθρο:

• Η ενσυναίσθηση είναι συνδεδεμένη με τη νευροβιολογία μας.

• Μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά να είναι πιο συμπονετικά μέσω του παραδείγματος και της ευαισθησίας των γονέων.

• Η εκμάθηση της ενσυναίσθησης μπορεί να είναι μια ηθελημένη διαδικασία συντονισμού με τα συναισθήματα των άλλων.

Η ενσυναίσθηση είναι συνδεδεμένη με τον εγκέφαλό μας

Στην πραγματικότητα έχουμε κύτταρα στον εγκέφαλό μας που ονομάζονται κατοπτρικοί νευρώνες, οι οποίοι λειτουργούν σαν να κάνουμε την ίδια εργασία με ένα άλλο άτομο ή σαν να νιώθουμε αυτό που νιώθει.

Ανατριχιάζετε ποτέ όταν βλέπετε κάποιον στην τηλεόραση να πληγώνεται; Αυτό συμβαίνει επειδή οι κατοπτρικοί νευρώνες τρελαίνονται. Αισθάνεστε τον πόνο τους σε νευρολογικό επίπεδο. Οι κατοπτρικοί νευρώνες είναι επίσης ο λόγος που το χασμουρητό είναι μεταδοτικό. Οι κατοπτρικοί νευρώνες μας πυροδοτούνται όταν παρακολουθούμε κάποιον άλλο να χασμουριέται και κάνουμε το ίδιο με τη σειρά μας.

Χρειαζόμαστε ενσυναίσθηση για να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα ότι είμαστε όλοι άνθρωποι και όλοι έχουμε πολλά περισσότερα κοινά από ό,τι νομίζουμε. Η ενσυναίσθηση όχι μόνο μας κάνει πιο ευτυχισμένους ως ανθρώπινα όντα, αλλά δημιουργεί επίσης μια κουλτούρα φροντίδας και συμπόνοιας που χρειαζόμαστε για να αναπτύξουμε τον καλύτερο εαυτό μας.

Η ενσυναίσθηση είναι ο πυρήνας του να είσαι άνθρωπος.

Τα παιδιά γεννιούνται με ένα ορισμένο επίπεδο ενσυναίσθησης. Έχουν μια έμφυτη επιθυμία να βοηθήσουν τους άλλους και γενικά να «είναι καλά». Ωστόσο, η αληθινή ενσυναίσθηση περιλαμβάνει την ικανότητα να βλέπεις την οπτική γωνία των άλλων.

Πριν από την ηλικία των επτά ετών περίπου, τα παιδιά δεν είναι σε θέση να δουν τον κόσμο από την οπτική γωνία των άλλων, αλλά αυτός ο εγωκεντρισμός μειώνεται καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής.

Εάν ένα παιδί ενεργεί συνεχώς με τρόπους που βλάπτουν τους άλλους (π.χ. σωματική επιθετικότητα, λεκτικά ξεσπάσματα), αυτό είναι ένα ενδεικτικό σημάδι ότι δεν αναπτύσσει την ικανότητα να κατανοεί πώς οι ενέργειές του επηρεάζουν τους άλλους.

Μπορεί ακόμη και να είστε σε θέση να παρατηρήσετε ανάπτυξη της ενσυναίσθησης από την παρακολούθηση ταινιών με το παιδί. Εάν το παιδί δεν είναι σε θέση να βιώσει την ιστορία μέσα από τα μάτια του χαρακτήρα (π.χ. να βιώνει πόνο όταν ο χαρακτήρας πληγώνεται ή φόβο όταν ο χαρακτήρας φοβάται κ.λπ.), μπορεί να σημαίνει ότι το παιδί δυσκολεύεται να αναπτύξει ενσυναίσθηση.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν μπορούμε, κατευθείαν, να αισθανόμαστε ενσυναίσθηση εξίσου για όλους στο είδος μας (και πρέπει να επισημάνω ότι και για τα πρωτεύοντα θηλαστικά ισχύει το ίδιο). Έχουμε ενσυναίσθηση για εκείνους που βλέπουμε ως μέρος της "ομάδας" μας, ενώ μπορεί να τείνουμε να αποδίδουμε αρνητικές προθέσεις σε εκείνους που ανήκουν στην "εκτός ομάδας" μας.

Καθώς οι άνθρωποι αναπτύσσουν ισχυρές συμμαχίες με την «πλευρά τους», είναι σημαντικό να καταπολεμήσουμε την τάση να έχουμε ενσυναίσθηση μόνο για εκείνους που θεωρούμε ότι μοιάζουν με εμάς και να το δίνουμε σαν παράδειγμα αυτό για τα παιδιά μας.

Πώς να διδάξετε στα παιδιά την ενσυναίσθηση

Η ενσυναίσθηση μπορεί να διδαχθεί και να βελτιωθεί. Η εκμάθηση της ενσυναίσθησης μπορεί να είναι μια σκόπιμη διαδικασία συντονισμού με τα συναισθήματα των άλλων (π.χ. να αντιλαμβάνεται μη λεκτικά σήματα), θέτοντας τον εαυτό του γνωστικά στη θέση του άλλου (π.χ. ρωτώντας, «Τι θα σκεφτόμουν σε αυτή την περίπτωση;») και κάνοντας ένα βήμα πίσω για να επιλέξει συμπεριφορές που επικοινωνούν καλοσύνη αντί για θυμό.

Μακράν, η πιο αποτελεσματική μέθοδος για τη διδασκαλία της ενσυναίσθησης στα παιδιά είναι να τους δείξουμε ενσυναίσθηση.

Τους δίνετε το παράδειγμα για το πώς είναι να καταλαβαίνεις κάποιον άλλο κάνοντας ανοιχτές ερωτήσεις. Τους βοηθάτε να περιγράψουν τα συναισθήματά τους και τους λέτε ότι είναι εντάξει να αισθάνονται όπως αισθάνονται.

Αυτό δείχνει ότι μπορείτε να τα δείτε και να τα αποδεχτείτε. Χρησιμοποιείτε ευγενικά λόγια (ακόμα και όταν θα προτιμούσατε να μην το κάνετε!) γιατί τότε ξέρουν ότι μπορούν να κάνουν το ίδιο. Τους δείχνετε αγάπη επειδή αυτό βάζει αγάπη στις καρδιές τους, που μπορούν να δώσουν στους άλλους για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Η ενσυναίσθηση μπορεί πραγματικά να αλλάξει τον κόσμο.

Όταν νοιαζόμαστε για τους άλλους, όλοι είναι πιο ευτυχισμένοι. Αυτό ξεκινά στη σχέση γονέα-παιδιού. Δείξτε στο παιδί σας ενσυναίσθηση και θα αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου του, θα είναι πιο συμπονετικό για το υπόλοιπο της ζωής του. Θα κάνουν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος.

Αδειοδοτημένη αναδημοσίευση από Psychology today - Αρθρογράφος: Tasha Seiter